حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ سَعِیدٍ قَالَ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ یُوسُفَ قَالَ حَدَّثَنَا إِسْمَاعِیلُ بْنُ مِهْرَانَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ عَنْ أَبِیهِ وَ وُهَیْبٍ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع فِی قَوْلِهِ فَاسْتَبِقُوا الْخَیْراتِ أَیْنَ ما تَکُونُوا یَأْتِ بِکُمُ اللَّهُ جَمِیعاً قَالَ نَزَلَتْ فِی الْقَائِمِ وَ أَصْحَابِهِ یَجْتَمِعُونَ عَلَى غَیْرِ مِیعَادٍ.
محمّد بن على بن حسین بن موسى بن بابویه یا ابو الحسن على بن احمد دلّالى قمى یکى از این دو نفر گفته است: تعدادى از شیعیان درباره اینکه خداوند متعال خلق کردن و روزى دادن را به ائمّه علیهم السّلام تفویض [و واگذار] کرده است یا نه، اختلاف کردند.
على بن ابراهیم رازى گفته است: شیخ مورد اعتمادى در بغداد گفت: ابن ابى غانم قزوینى و جمعى از شیعیان در مورد جانشین امام حسن عسکرى علیه السّلام بحث و مشاجره مى کردند، ابن ابى غانم مدعى شده بود که ابا محمّد امام عسکرى علیه السّلام از دنیا رفته و جانشینى هم براى ایشان نمانده است. لذا جماعت شیعه در این خصوص نامه اى را جهت ناحیه مقدسه حضرت صاحب نوشتند و مسأله را به محضر مبارک امام علیه السّلام گزارش دادند. جواب نامه آنها با خط مبارک حضرت به این ترتیب آمد:
