أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنِی عَبْدُ اللَّهِ بْنُ جَعْفَرٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ أَبِی نَجْرَانَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا الْحَسَنِ ع یَقُولُ : مَنْ عَادَى شِیعَتَنَا فَقَدْ عَادَانَا وَ مَنْ وَالاهُمْ فَقَدْ وَالانَا لِأَنَّهُمْ مِنَّا خُلِقُوا مِنْ طِینَتِنَا مَنْ أَحَبَّهُمْ فَهُوَ مِنَّا
موسى بن سیار گفت:
من در خدمت حضرت رضا علیه السّلام بودم وارد
کوچه هاى طوس شدیم سر و صدائى شنیدم از
پى آن صدا رفتم دیدم جنازه اى است. همین که چشمم به جنازه افتاد.
یکی از مهم ترین ادلّه ی مسلّم بر حقانیت مکتب اهل بیت علیهم السلام و تشیّع، حدیث ثقلین می باشد، که مورد اتفاق شیعه و سنّی میباشد. و نیز یکی از ادلّه ی اثبات وجود امام مهدی عج و غیبت ایشان است. لذا وظیفه ی شیعیان است که نسبت به این حدیث اهتمام لازم در فهم عمیق آن داشته باشند. در این نوشتار حدیث ثقلین از جهات مختلف بررسی شده است؛ صحت روایت از نگاه اهل سنت، مواردی که حدیث بیان شده، اثبات عصمت و مرجعیت اهل بیت ع و اثبات وجود و غیبت امام عصر عج.
جریان غدیر و خطبه با عظمت آن فقط یک قصّه تاریخی خاص نیست که زمان آن گذشته و هیچ نقشی در امروز و فردای جامعه اسلامی نداشته باشد، و همین طور یک حادثه شخصی نیست که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فقط امیر مؤمنان علی علیه السلام را به عنوان وصی خود معرّفی نموده باشد و در نتیجه تاریخ مصرف و مبحث آن گذشته باشد؛ بلکه در غدیر خم و خطبه غدیریّه، توسط پیامبر دوراندیش و آینده نگر اسلام، تاریخ کلّ بشریت رقم خورد؛ چرا که امامت تمامی امامان دوازده گانه در طول تاریخ مطرح و تبیین شد؛ حقیقتی که از امیر مؤمنان علیه السلام آغاز می شود و به مهدی صاحب الزمان علیه السلام منتهی می گردد. در بخشهای پایانی خطبه غدیریه، رئوس برنامه های مهدی موعود علیه السلام بیان شده تا هم خط سیر تاریخ جامعه اسلامی ترسیم گردد و هم آینده روشن و زیبای جامعه بشری نشان داده شود؛ لذا دعوت مردم و بیعت گرفتن از آنان بر همین محور کلّی بوده است.
الف) از اهل بیت رسول اللّه صلّى اللّه علیه و آله و از فرزندان آن حضرت[1]
ابن ابى شیبه از رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله روایت کرده است:
لو لم یبق من الدهر إلّا یوم لبعث اللّه رجلا من أهل بیتى یملأها عدلا کما ملئت جورا؛[2]
اگر از دنیا جز یک روز باقى نماند، خداوند متعال یکى از اهل بیت مرا خواهد فرستاد که زمین را پر از عدل کند همانگونه که از ستم پر شده است.
چکیده
یکی از عارفان معروف جهان اسلام، «محی الدین ابن عربی» است. وی با این که به مذهب تسنن شهرت دارد، بسیاری از اعتقادات او مانند عقاید مذهب تشیع است؛ از جمله آن عقاید، عقیده به حضرت مهدی موعود عجل الله تعالی فرجه الشریف و نحوه ظهور او می باشد. مطالعه برخی آثار او به ویژه باب مبسوط 366 فتوحات مکیه که در این زمینه نگارش یافته است، نظریه مقاله حاضر را بیان می کند.
روایتی بسیار زیبا در باب امامت از امام علی بن موسی الرضا علیه آلاف التحیه و السلام در کتاب شریف تحف العقول :[1]
الْإِمَامُ کَالشَّمْسِ الطَّالِعَةِ الْمُجَلِّلَةِ بِنُورِهَا لِلْعَالَمِ وَ هُوَ بِالْأُفُقِ حَیْثُ لَا تَنَالُهُ الْأَبْصَارُ وَ لَا الْأَیْدِی الْإِمَامُ الْبَدْرُ الْمُنِیرُ وَ السِّرَاجُ الزَّاهِرُ وَ النُّورُ الطَّالِعُ وَ النَّجْمُ الْهَادِی فِی غَیَابَاتِ الدُّجَى وَ الدَّلِیلُ عَلَى الْهُدَى وَ الْمُنْجِی مِنَ الرَّدَى
از نگاه قرآن در هر زمان امامی وجود دارد که اهل مشاهده ی ملکوت و باطن عالم میباشد و ظاهر و باطن انسانها و اعمال آنان، را مشاهده میکند، و تمام انسانها اعمّ از اهل سعادت و شقاوت را در مسیر رسیدن به ملاقات پروردگار و درجات و درکات بهشت و جهنم، با قدرت ملکوتی که دارد هر لحظه هدایت باطنی میکند.
و به واسطه ی تایید روح القدس، دلها و قلب های مرده را زنده میکند و به آنان حیات ملکوتی و بهشتی اعطاء میکند.
امام صادق (ع) میفرماید: هر کس امامش را بشناسد از تأخیر در ظهور ضرر نمیبیند، و مانند این است که در لشکر امام زمان عج حضور دارد، بلکه مانند کسی است که زیر پرچم حضرت است و به منزله ی کسی است که در رکاب پیامبر اکرم به شهادت رسیده است:
