روزشمار ربیع الاول؛ از شهادت تا بیعت
ماههای آغازین سال 260 هجری
منزل امام عسکری(ع)
1.دستگاه خلافت عباسی به شدت امام را زیر نظر دارد. آنها به دلیل نفوذ و شایستگی امام(ع) و ترس از ولادت آخرین وصی نقش های شومی می کشند
ماههای آغازین سال 260 هجری
منزل امام عسکری(ع)
1.دستگاه خلافت عباسی به شدت امام را زیر نظر دارد. آنها به دلیل نفوذ و شایستگی امام(ع) و ترس از ولادت آخرین وصی نقش های شومی می کشند
عمار ساباطى گوید: بامام صادق علیه السلام عرضکردم: کدامیک از این دو بهتر است؛ عبادت پنهانى با امام پنهان از شما خانواده در زمان دولت باطل یا عبادت در زمان ظهور و دولت حق با امام آشکار از شما؟
زراره گفت: شنیدم ابا عبد اللَّه امام صادق علیه السّلام میفرمود: امام قائم را پیش از آنکه قیام کند غیبتى است عرض کردم: چرا؟ فرمود میترسد- و با دست خود بشکمش اشاره کرد- سپس فرمود: اى زرارة اوست کسى که بانتظارش خواهند بود، و او ست همان کس که در ولادتش شکّ خواهند کرد، بعضى خواهند گفت: پدرش مُرد در حالى که جانشینى نداشت، و بعضى خواهند گفت: مادرش بدو حامل است، و بعضى خواهند گفت:غائب است، و بعضى خواهند گفت: چند سال پیش از وفات پدرش بدنیا آمده است و بانتظارش هستیم، فقط خداوند دوست دارد که دلهاى شیعه را آزمایش کند، این هنگام است اى زرارة که باطلگرایان بشکّ مىافتند.
خدا چه صبری داده به حضرت غایب (عجل الله تعالی فرجه الشریف) که هزار سال است میبیند بر سر مسلمانها چه بلاهایی میآید و خود آنها چه بلاهایی بر سر هم میآورند، و همه را تحمّل میکند.
امیدواریم خداوند برای یک مشت شیعهی مظلوم، صاحبشان را برساند زیرا در عالم چنین سابقه نداشته و ندارد که رئیس و رهبری از مریدان و لشکرش این قدر غیبت طولانی داشته باشد.
گاهى شنیده مىشود که خوددارى از هرگونه قیام و تحرّک بر ضدّ فرمانروایان ستمپیشه پیش از ظهور امام زمان علیه السّلام از نظر شرع جایز نیست. برخى، در این زمینه به روایاتى نیز استناد مىکنند و در نتیجه، بهشدّت با هرگونه نداى عدالتخواهانهاى مخالفت مىورزند و آن را طاغوت مىنامند و بدینگونه، سکوت خود را توجیه مىکنند. ما بر آن شدیم تا روایات موردنظر را از نظر سند و دلالت مورد بررسى قرار دهیم.
1. خدا نمى خواهد امام، در میان قوم ستمگر باشد
الْعَطَّارُ عَنْ أَبِیهِ عَنِ الْأَشْعَرِیِّ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ الْحُسَیْنِ بْنِ عُمَرَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ مَرْوَانَ الْأَنْبَارِیِّ قَالَ: خَرَجَ مِنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع إِنَ اللَّهَ إِذَا کَرِهَ لَنَا جِوَارَ قَوْمٍ نَزَعَنَا مِنْ بَیْنِ أَظْهُرِهِمْ.[1]
امام باقر علیه السّلام: «خداوند، اگر ناخرسند باشد که ما، در مجاورت دستهاى از مردم زندگى کنیم، ما را از میان آنها بیرون مىبرد.»
اجراى شیوه پیامبران علیهم السّلام در مورد حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشّریف
حنّان بن سدیر، از پدرش، از امام صادق علیه السّلام روایت مىکند که فرمود: قائم ما، داراى غیبتى بس طولانى خواهد بود. عرض کردم: اى فرزند رسول خدا چرا این اندازه طولانى؟ فرمود: خداى عزّ و جلّ، مىخواهد در مورد او، شیوههاى دیگر پیامبران را در غیبتهایشان جارى سازد. اى سدیر! قهرا مدّت غیبتهاى آنها به سر آید. خداى عزّ و جل فرمود: (همه شما پیوسته از حالى به حال دیگر منتقل مىشوید) یعنى، شیوههاى پیشینیان، درباره او جارى خواهد بود.»[1]
آنچه پیش رو دارید، نگاهی است به غیبت امام زمان علیه السلام در اندیشه بلند امام به حق ناطق، حضرت صادق علیه السلام .