بسوی ظهور

صاحب کتاب «الصحاح» می‏گوید: عبودیت در اصل عبارت است از خضوع و ذلّت، و عبادت همان اطاعت و فرمانبرى می‏باشد.[1] بنابراین معنای «لا اله الا الله» این میشود که فقط خداوند را عبادت و اطاعت کنید و غیر خدا را عبادت و اطاعت نکنید، یعنی «اطیعوا الله و لاتطیعوا غیره».

 از آنجایی که خداوند از حواس ما پنهان است برای گرفتن دستورات خداوند و اطاعت از او احتیاج به واسطه ای هست که بتواند با عالم غیب و ملکوت در ارتباط باشد و دستورات خدا را از طریق وحی أخذ کند و به مردم ابلاغ کند، پس اطاعت از خدا، با اطاعت از آن واسطه ممکن است و گرنه عبادت خدا غیرممکن خواهد بود، پس «اطیعوا الله» از طریق «اطیعوا الرسول» ممکن است. پس در زمان حیات پیامبران پرستش خداوند از طریق اطاعت از آنان ممکن میشود، زیرا عین دستورات خدا را به مردم ابلاغ میکند.

امّا پس از فوت پیامبر اکرم، ما به جهت عبادت و اطاعت از دستورات خداوند، و عمل به دین خدا  به سراغ علماء می رویم، میبینیم آنها در دین خدا و دستورات او دچار اختلاف هستند، و ما متحیّر میشویم که از کدام اطاعت کنیم تا خدا را عبادت کرده باشیم و از آن جایی که آنان معصوم از خطا نیستند در فهم قرآن و احادیث پیامبر دچار اشتباه میشوند، بنابراین عبادت خدا پس از پیامبران محال میشود، مگر اینکه در میان علماء، شخص معصومی وجود داشته باشد که عین دستورات خدا را از شخص پیامبر أخذ کرده باشد و به دست ما برساند تا پرستش خدا ممکن شود. لذا پرستش خدا فقط از طریق اطاعت از او ممکن خواهد بود.

لذا قرآن امر به اطاعت از صاحبان امر کرده ،میفرماید:"یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا أَطیعُوا اللَّهَ وَ أَطیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکُمْ "[2].

و دلیل دیگر آن است که همانطور که دین در حدوثش ، نیاز به فرد معصوم و منصوب از طرف خدا و مرتبط با ملکوت دارد تا آیات الهی را تلاوت، تبیین و تعلیم کند[3]، در بقا نیز ، حافظ ، معلّم و تبیین کننده ی کتاب، باید معصوم[4] و منصوب الهی باشد در غیر این صورت خود کتاب آسمانی و شارح غیر معصوم،  منشاء اختلاف و درگیری میشود.[5]

پرستش خدا از طریق تبعیت از کتاب و سنت امکان پذیر نیست ،زیرا مسلمانان و علماء مذاهب اسلامی در فهم قرآن و سنت هم دچار اختلاف هستند و اساس تفرقه مذهبی و ریشه ی همه ی انحرافات و مصیبت های جهان اسلام ،تفسیر نادرست کتاب آسمانی و سنّت پیامبر می باشد.

 بنابراین تمسک به کتاب و سنت ،از طریق علماء غیر معصوم ممکن نیست و در نتیجه پرستش خدا ممکن نیست، مگر از طریق اطاعت و تمسک به عالم معصوم در هر زمان، پس حلقه ی وصل و ارتباط مردم در اطاعت از خدا و رسول، اطاعت از عالم معصوم می باشد، چرا که او ست که از کتاب و سنت، تفسیر صحیحی ارائه میکند ، لذا  اساس دین حق، اطاعت از امام معصوم میباشد.

لذا اگر کسی او را نشناسد و بمیرد به مرگ جاهلیت مرده است :

الْحَارِث بْن الْمُغِیرَةِ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ مَاتَ لَا یَعْرِفُ إِمَامَهُ مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیَّةً قَالَ نَعَمْ قُلْتُ جَاهِلِیَّةً جَهْلَاءَ أَوْ جَاهِلِیَّةً لَا یَعْرِفُ إِمَامَهُ قَالَ جَاهِلِیَّةَ کُفْرٍ وَ نِفَاقٍ وَ ضَلَالٍ.[6]

 لذا در روایات آمده است که بواسطه اهل بیت علیهم السلام است که خداوند پرستش و بندگی میشود و توحید محقق میشود:

امام باقر علیه السلام :‏ بِنَا عُبِدَ اللَّهُ‏ وَ بِنَا عُرِفَ اللَّهُ وَ بِنَا وُحِّدَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى .[7]

بنابراین ثابت شد که در هر زمان امام معصومی روی کره ی زمین هست که پرستش خدا و رفتن به بهشت فقط از طریق او ممکن است، و تمام مذاهب اسلامی، مسیحیت، یهودیت و زرتشت و هر مکتب دیگری به چنین چیزی معتقد نیستند، فقط یک مذهب اسلامی به نام شیعه ی اثنا عشری اعتقاد دارد که امام مهدی عج بیش از هزار سال زنده است و در میان ما بسر میبرد. بنابراین از کلمه ی توحید «لا اله الا الله»، حقانیّت شیعه و وجود امام زمان عج ثابت شد.

 و ثابت شد که حقیقت توحید، ولایت اهل بیت علیهم السلام می باشد. لذا در روایات آمده است:

امیرالمومنین علیه السّلام:«إِنَّ‏ لِلَا إِلَهَ‏ إِلَّا اللَّهُ‏ شُرُوطاً وَ إِنِّی وَ ذُرِّیَّتِی مِنْ شُرُوطِهَا.»

بدرستى که از براى «لا اله الّا اللّه» شرطهاست و بدرستى که من و ذرّیّت من از شرطهاى آنیم‏.[8]

« اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى:‏ وَلَایَةُ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ حِصْنِی‏ فَمَنْ‏ دَخَلَ حِصْنِی أَمِنَ نَارِی.»[9]

« اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى:لَا إِلَهَ‏ إِلَّا اللَّهُ‏ حِصْنِی‏ فَمَنْ دَخَلَ حِصْنِی أَمِنَ مِنْ عَذَابِی.» الأمالی( للصدوق)، النص، ص: 235

در ادامه خواهد آمد که چگونه اطاعت از امام عصر عج با غیبت ایشان ممکن میشود؟ آیا رجوع به فقهاء شیعه که معصوم نیستند جایز است یا نه؟