بسوی ظهور

آنچه از روایات فهمیده میشود در عصر ظهور نیازی به این تکنولوژیهای ارتباطی فعلی و صنایع مضرّ بحال انسان و طبیعت از قبیل موبایل، تلویزیون، هواپیما، خودرو و غیره نیست و ارتباطات و مسافرتها از نوع دیگری ست.

الکافی: أبو عَلِیٍّ الأَشعَرِیُّ، عَنِ الحَسَنِ بنِ عَلِیٍّ الکوفِیُّ، عَنِ العَبّاسِ بنِ عامِرٍ، عَنِ الرَّبیعِ بنِ مُحَمَّدٍ المُسلِیِّ، عَن أبِی الرَّبیعِ الشّامِیِّ، قالَ: سَمِعتُ أبا عَبدِ اللَّهِ علیه السلام یَقولُ:

إنَّ قائِمَنا إذا قامَ مَدَّ اللَّهُ عَزَّ وجَلَّ لِشیعَتِنا فی أسماعِهِم وأَبصارِهم، حَتّى‏ لا یَکونَ بَینَهُم وبَینَ القائِمِ بَریدٌ یُکَلِّمُهُم، فَیَسمَعونَ ویَنظُرونَ إلَیهِ وهُوَ فی مَکانِهِ.

الکافى‏- با سندش به نقل از ابو ربیع شامى-: شنیدم که امام صادق علیه السلام مى‏ فرماید: «قائم ما، هنگامى که قیام کند، خداوند عز و جل شنوایى و بینایىِ شیعیان ما را چنان نیرو و بُردى مى ‏دهد که به پیک میان ایشان و قائم، نیاز نیست. قائم از همان جاى خود با آنان سخن مى ‏گوید و آنها صدایش را مى ‏شنوند و او را مى ‏بینند».[1]

بحار الأنوار: [نقلًا عَن السیّد علیّ بن عبد الحمید فی کتاب الغیبة] بِإِسنادِهِ یَرفَعُهُ إلَى ابنِ مُسکانَ، قالَ: سَمِعتُ أبا عَبدِ اللَّهِ علیه السلام یَقولُ:

إنَّ المُؤمِنَ فی زَمانِ القائِمِ وهُوَ بِالمَشرِقِ لَیَرى‏ أخاهُ الَّذی فِی المَغرِبِ، وکَذَا الَّذی فِی المَغرِبِ یَرى‏ أخاهُ الَّذی فِی المَشرِقِ.

بحار الأنوار- به نقل از سیّد على بن عبد الحمید در کتاب الغیبة، با سندش که آن را به ابن مسکان مى ‏رساند-: شنیدم که امام صادق علیه السلام مى ‏فرماید: «مؤمن در روزگار قائم علیه السلام، در مشرق است و برادرش را در مغرب مى ‏بیند و همین گونه کسى که در مغرب است، برادرش را در مشرق مى ‏بیند».[2]

دلائل الإمامة: أخبَرَنی أبُو الحُسَینِ مُحَمَّدُ بنُ هارونَ بنِ موسى‏، عَن أبیهِ، عَن أبی عَلِیٍّ مُحَمَّدُ بنُ هَمّامٍ، عَن عَبدِ اللَّهِ بنِ جَعفَرِ بنِ مُحَمَّدٍ الحِمیَرِیِّ، عَن مُحَمَّدِ بنِ فُضَیلٍ، عَن أبِی الحَسَنِ الرِّضا علیه السلام، قالَ:

إذا قامَ القائِمُ، یَأمُرُ اللَّهُ المَلائِکَةِ بِالسَّلامِ عَلَى المُؤمِنینَ، وَالجُلوسِ مَعَهُم فی مَجالِسِهِم، فَإِذا أرادَ واحِدٌ حاجَةً أرسَلَ القائِمُ مِن بَعضِ المَلائِکَةِ أن یَحمِلَهُ، فَیَحمِلُهُ المَلَکُ حَتّى‏ یَأتِیَ القائِمَ، فَیَقضی حاجَتَهُ ثُمَّ یَرُدُّهُ، ومِنَ المُؤمِنینَ مَن یَسیرُ فِی السَّحابِ، ومِنهُم مَن یَطیرُ مَعَ المَلائِکَةِ، ومِنهُم مَن یَمشی مَعَ المَلائِکَةِ مَشیاً.[3]

دلائل الإمامة- با سندش به نقل از محمّد بن فضیل-: امام رضا علیه السلام فرمود: «هنگامى که قائم قیام کند، خداوند به فرشتگانش فرمان مى ‏دهد که بر مؤمنان سلام دهند و با آنان در مجلس‏ هایشان بنشینند. پس چون هر کدام از آنها نیازى پیدا کند، قائم علیه السلام یکى از فرشتگان را مى ‏فرستد تا او را بیاورد و آن فرشته، او را با خود به نزد قائم علیه السلام مى ‏آورد و وى نیازش را برآورده مى‏ کند و سپس [فرشته‏] او را باز مى ‏گرداند. برخى از مؤمنان، میان ابرها سیر مى ‏کنند و برخى از آنها با فرشتگان پرواز مى‏ کنند و برخى همراه فرشتگان، پیاده مى ‏روند و برخى آنها از فرشتگان پیشى مى‏ گیرند و برخى از آنها در جایگاهى اند که فرشتگان، محاکمه خودشان را نزد آنها مى ‏آورند، و مؤمنان، نزد خداوند، گرامى ‏تر از فرشتگان اند و قائم علیه السلام برخى از آنها را قاضى میان صد هزار فرشته مى‏ کند».[4][5]