محبت امامان علیهم السلام نسبت به شیعیان در لحظه ی مرگ
موسى بن سیار گفت:
من در خدمت حضرت رضا علیه السّلام بودم وارد
کوچه هاى طوس شدیم سر و صدائى شنیدم از
پى آن صدا رفتم دیدم جنازه اى است. همین که چشمم به جنازه افتاد.
دیدم حضرت رضا علیه السّلام پاى از رکاب خارج نموده پیاده شد و بطرف جنازه آمد جنازه را بلند
کرد چنان بآن جنازه چسبیده بود مثل بره اى که
بمادرش بچسبد
.
بعد فرمود: بمن موسى بن سیار هر کس تشییع از جنازه یکى از دوستان ما بنماید چنان گناهانش
میریزد مثل اینکه تازه از مادر متولد شده و گناهى برایش نمى ماند.
همان طور رفت تا آن
جنازه را کنار قبر گذاشتند امام علیه السّلام جلو رفت و مردم را از اطراف
جنازه
دور کرد تا میت را مشاهده کرد دست روى سینه اش گذاشت سپس فرمود:
فلانى پسر فلان کس ترا به بهشت بشارت میدهم دیگر پس از این ساعت ترسى بر تو نیست.
عرض کردم فدایت شوم این مرد را میشناسى؟! بخدا قسم باین سرزمین تا امروز پا نگذاشته اى فرمود:
موسى! مگر نمیدانى
اعمال شیعیان هر صبح و شام بر ما ائمه عرضه مى شود هر کوتاهى که داشته
باشند از
خدا درخواست میکنیم از آن چشم پوشى نماید و هر کار نیک که داشته باشند از پروردگار
تقاضا میکنیم پاداش آنها را بدهد.[1]
[1] زندگانى حضرت امام رضا (ع) ؛ ص90
علامه مجلسى،مترجم موسى خسروى، زندگانى حضرت على بن موسى الرضا علیهما السلام، 1جلد، اسلامیة - تهران، چاپ: اوّل، 1380ش.