بسوی ظهور

در حدیث قدسی خداوند متعال فرمود: «لا اله الا الله» دژ و قلعه ی محکم من است، هر کس به آن وارد شود از عذاب دنیوی و اخروی در امنیّت خواهد بود، و در حدیث قدسی دیگر که به منزله ی تفسیر آن است فرمود: ولایت علی بن ابیطالب، قلعه ی محکم من است، و ورود به آن باعث امنیّت میگردد. [1] مفهوم آن این است که اکثریت امت اسلام، به دلیل خروج از ولایت امیرالمومنین دچار عذاب دنیوی و اخروی میگردد. در آیات 204 تا 214سوره ی بقره به همین مطلب پرداخته شده است.

خداوند متعال در قرآن از قبل خبر میدهد که حکومت به دست منافقین میرسد و آنان بواسطه ی انحراف در دین، زمین را دچار فساد میکنند و حیات بشری را به نابودی سوق میدهند و اگر آنها را نهی از منکر کنند عزّت و غرور ریاستی که از طریق نامشروع بدست آورده اند، مانع اصلاح آنان میشود:

«وَ مِنَ النَّاسِ مَن یُعْجِبُکَ قَوْلُهُ فىِ الْحَیَوةِ الدُّنْیَا وَ یُشْهِدُ اللَّهَ عَلىَ‏ مَا فىِ قَلْبِهِ وَ هُوَ أَلَدُّ الْخِصَامِ*وَ إِذَا تَوَلىَ‏ سَعَى‏ فىِ الْأَرْضِ لِیُفْسِدَ فِیهَا وَ یُهْلِکَ الْحَرْثَ وَ النَّسْلَ  وَ اللَّهُ لَا یُحِّبُّ الْفَسَادَ*وَ إِذَا قِیلَ لَهُ اتَّقِ اللَّهَ أَخَذَتْهُ الْعِزَّةُ بِالْاثْمِ  فَحَسْبُهُ جَهَنَّمُ  وَ لَبِئْسَ الْمِهَاد»[2]

علامه طباطبایی میفرماید:

 «آنچه که در این آیات آمده، مورد تصدیق تاریخ قرار گرفته، چون مردانى در امت اسلام آمدند، و بر دوش این امت سوار شده، در امر دین و دنیا تصرفاتى کردند که نتیجه مستقیمش و بال براى دین، و انحطاط براى مسلمین، و اختلاف در امت بود و کار دین را به جایى کشانید که بازیچه دست هر بازیگر شد، و انسانیت امت لقمه، هر چپاولگر گردید، و نتیجه این سعى و خودکامگیها فساد زمین شد، اولا بخاطر نابود شدن دین، و ثانیا به خاطر هلاک انسانیت و بهمین جهت است که مى‏بینیم در بعضى از روایات هلاکت حرث و نسل به هلاکت دین و انسانیت تفسیر شده‏.»^[3]

پس از آیاتی که خطر حاکمیت نفاق را برای بشریت گوشزد کرد آیات بعد سخن از مردانی میگوید که برخلاف منافقان هدفی جز رضایت خدا ندارند و وجود چنین مردان مخلصی در جامعه ی اسلامی در برابر آن منافقان مصداق لطف و رحمت خدا به بندگان مومنش میباشد چرا که با وجود آنان دین خدا و جامعه بشری و زمین از فساد حفظ میشود و وظیفه ی مسلمانان این است که حاکمیت و ولایت آنان را بپذیرند چرا که با دخول در ولایت آنان، به تدریج براى او صلح کلّى با همه موجودات حاصل می‏شود، و با هیچ یک از آنها در هیچ چیز منازعه نمی‏کند. ^[4]

و با پذیرش ولایت دیگران، گام های شیطان را تبعیت نکنند که او دشمن آشکار بشر است و بشریت دچار خصومت و دشمنی فراگیر خواهد شد:

«وَ مِنَ النَّاسِ مَن یَشْرِى نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ  وَ اللَّهُ رَءُوفُ  بِالْعِبَادِ*یَأَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ ادْخُلُواْ فىِ السِّلْمِ کَافَّةً وَ لَا تَتَّبِعُواْ خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ  إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُّبِینٌ»[5]

بر اساس روایات  آیه ی اوّل در مورد امیرالمومنین نازل شده ،امام فخر رازی از بزرگان اهل سنت میگوید:

«در مورد علی بن ابیطالب نازل شده، که شب خروج پیامبر(ص) بسوی غار در فراش پیامبر خوابید، و روایت شده هنگامیکه بر فراش پیامبر خوابید،جبرییل نزد سرش و میکاییل نزد پایش ایستادند، و جبرییل فرمود: تبریک تبریک ای پس ابوطالب، خداوند به واسطه ی تو بر ملائکه افتخار میکند و این آیه نازل شد.» ^[6]

«ابوبصیر میگوید: امام صادق(ع) آیه را تلاوت کرد و به من فرمود:آیا میدانی "سلم" چیست؟ گفتم :شما داناترید، فرمود: ولایت علی(ع) و اوصیاء بعد از او میباشد، سپس فرمود: و گام های شیطان بخدا قسم، ولایت فلانی و فلانی میباشد.»^[7]

اوّلین و بزرگترین انحراف مسلمین که منشأ انحرافات بعدی شد، عدم دخول در ولایت امیرالمومنین (ع) است و از پذیرش ولایت تعبیر به دخول در سِلم شد، زیرا فرد و جامعه با ورود به محیط ولایت، از آفات و خطرات ظاهری و باطنی، دنیوی و اخروی در سلامت و امنیّت خواهد بود.^[8].

 و این تعبیر، در روایات ذیل آیه، تعبیر به دخول در حِصن شده^[9]، زیرا ورود به دژ و قلعه ولایت موجب سلامتی و امنیّت در مقابل دشمنان و شیاطین بیرونی و خطرات آنان خواهد بود.

و پذیرش ولایت دیگران سبب خروج از این حصن و سلم به منزله ی تبعیت گام های انحرافی شیطان یکی پس از دیگری خواهد بود و امت اسلام، امنیت و سلامت دنیوی و اخروی خود را ازدست خواهد داد و دچار عذاب دنیوی و اخروی خواهد شد.

«فَإِن زَلَلْتُم مِّن بَعْدِ مَا جَاءَتْکُمُ الْبَیِّنَاتُ فَاعْلَمُواْ أَنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ*هَلْ یَنظُرُونَ إِلَّا أَن یَأْتِیَهُمُ اللَّهُ فىِ ظُلَلٍ مِّنَ الْغَمَامِ وَ الْمَلَئکَةُ وَ قُضِىَ الْأَمْرُ  وَ إِلىَ اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ*سَلْ بَنىِ إِسْرَ ءِیلَ کَمْ ءَاتَیْنَاهُم مِّنْ ءَایَةِ  بَیِّنَةٍ  وَ مَن یُبَدِّلْ نِعْمَةَ اللَّهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَتْهُ فَإِنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ »[10]

لذا در آیات بعدی هشدار میدهد اگر داخل سلم نشدید و دچار انحراف و خطا شدید پس بدانید خداوند عزیزی است که شکست نمیخورد و حکیمی است که احکامش لازم الاجراء ست و حکمی که برای منحرفین کرده چیزی جز عذاب دنیوی و اخروی نخواهد بود.

حال که شما با دیدن بینات و آیات قرآن ایمان نمی آورید پس منتظر این هستید که با دیدن عذاب الهی ایمان بیاورید که آن هم اضطراری است و سودی برای شما ندارد.

 و اگر شما باور ندارید به وعده ی قرآن و عقوبت شدید الهی نسبت به تغییر و تبدیل نعمت ولایت، از بنی اسراییل بپرسید که با وجود اینکه خداوند آنها را بیشتر از دیگران از آیات و نعم فراوان بهره مند ساخت ولی وقتی آنان دچار انحراف از دین شدند و داخل حصن و سِلم ولایت الهی نشدند و ولایت کفار را پذیرفتند و نعمت ولایت الهی را تغییر دادند، دچار عقاب و عذاب شدید خداوند شدند و این یک قانون و سنت جاری الهی ست که نسبت به همه ی منحرفان، یکسان می باشد و اختصاص به قوم خاصی ندارد.^[11]