بسوی ظهور

در سوره ی انعام خداوند متذکر میشود که سنت و قانون الهی این است که قبل از آمدن عذاب آسمانی، امتها توسط خداوند دچار مشکلات و بلایا از قبیل خشکسالی، قحطی، سیل، زلزله، جنگ، بیماریهای مسری و مانند آن میگردند تا به اشتباه خود پی ببرند و از گناهان توبه کنند، ولی امتها متنبه نمیشدند، سپس خداوند آنها را دچار مکر و سنت استدراج یعنی رفاه، آسایش و انواع نعمت میکرد تا بخوبی در غفلت و گناهان فرو بروند و آنگاه عذاب الهی بطور ناگهانی، همه ی منحرفان و نسل آنان را ریشه کن میکرد[1] 

و صالحان وارث زمین میشدند، و امت محمدی که شامل همه ی ساکنین زمین میشود در آخرالزمان دچار جنگهای جهانی، قحطی، خشکسالی، سیل، زلزله، بیماری های مسری شدند و میشوند

 ولی توبه نکرده و نمیکنند و توسط خداوند دچار پیشرفت تکنولوژی و فراهم شدن انواع وسایل و امکانات رفاهی گردیده اند تا در انواع گناهان فرو بروند و بزودی عذاب الهی در غفلت فرا میرسد و همه ی منحرفان را ریشه کن خواهد ساخت و طبیعت زمین، بدست صالحان خواهد افتاد:

«وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلىَ أُمَمٍ مِّن قَبْلِکَ فَأَخَذْنَاهُم بِالْبَأْسَاءِ وَ الضرَّاءِ لَعَلَّهُمْ یَتَضرَّعُونَ*فَلَوْ لَا إِذْ جَاءَهُم بَأْسُنَا تَضرَّعُواْ وَ لَکِن قَسَتْ قُلُوبهُمْ وَ زَیَّنَ لَهُمُ الشَّیْطَنُ مَا کَانُواْ یَعْمَلُونَ*فَلَمَّا نَسُواْ مَا ذُکِّرُواْ بِهِ فَتَحْنَا عَلَیْهِمْ أَبْوَابَ کُلّ‏ شىَ‏ءٍ حَتىَّ إِذَا فَرِحُواْ بِمَا أُوتُواْ أَخَذْنَاهُم بَغْتَةً فَإِذَا هُم مُّبْلِسُونَ*فَقُطِعَ دَابِرُ الْقَوْمِ الَّذِینَ ظَلَمُواْ  وَ الحَمْدُ لِلَّهِ رَبّ‏ الْعَلَمِینَ»[2]

«و به یقین، ما به سوى امّتهایى که پیش از تو بودند [پیامبرانى‏] فرستادیم، و آنان را به سختیها و به شدائد و بلایا دچار ساختیم‏ ، تا به زارى و خاکسارى درآیند. *پس چرا هنگامى که سختی ما به آنان رسید تضرّع نکردند؟ ولى [حقیقت این است که‏] دلهایشان سخت شده، و شیطان آنچه را انجام می‏دادند برایشان آراسته است. *پس چون آنچه را که بدان پند داده شده بودند فراموش کردند، درهاى هر چیزى [از نعمتها] را بر آنان گشودیم، تا هنگامى که به آنچه داده شده بودند شاد گردیدند؛ ناگهان آنان را(با عذاب الهی) گرفتیم، و یکباره نومید شدند. *پس ریشه آن گروهى که ستم کردند برکنده شد، و ستایش براى خداوند، پروردگار جهانیان است.*بگو: «به نظر شما، اگر عذاب خدا ناگهان یا آشکارا به شما برسد، آیا جز گروه ستمگران [کسى‏] هلاک خواهد شد؟» *و ما پیامبران [خود] را جز بشارتگر و هشداردهنده نمی‏فرستیم، پس کسانى که ایمان آورند و نیکوکارى کنند بیمى بر آنان نیست و اندوهگین نخواهند شد. *و کسانى که آیات ما را دروغ انگاشتند، به [سزاى‏] آنکه نافرمانى میکردند، عذاب به آنان خواهد رسید. »[3]

لذا در همه ی کتب آسمانی، قبل از آمدن منجی و نجات نهایی و عذاب منحرفین، نشانه های قبل از ظهور ایشان را حوادث طبیعی، جنگ و  بلاهای مختلف  بیان کرده اند، زیرا او به جهت عذاب و انتقام الهی از منحرفان و رحمت برای مومنان می آید.

عَنْ عَبْدِ الرَّحِیمِ الْقَصِیرِ، قَالَ قَالَ لِی أَبُو جَعْفَرٍ ع: «أَمَا لَوْ قَدْ قَامَ قَائِمُنَا...قُلْتُ: فَکَیْفَ أَخَّرَهُ اللَّهُ لِلْقَائِمِ عج؟ فَقَالَ:«لِأَنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى بَعَثَ مُحَمَّداً ص‏ رَحْمَةً لِلْعالَمِینَ‏ وَ یَبْعَثُ الْقَائِمَ عج نَقِمَة»[4]