بسوی ظهور

یکی از روحانیون مسیحی به نام ج. ب. گالیدون در آغاز سده بیستم میلادی، در کتاب خود با عنوان یادداشتی بر عهد عتیق و عهد جدید کتاب مقدس (1980: ج 2) می‏نویسد:

در زبان‏های عبرانی باستان واژه ایلیا یا ایلی به معنی خدا یا الله به‏ کار نرفته است، بلکه واژه یاد شده نشان می‏دهد که در عصر آینده یا آخرالزمان شخص خواهد آمد که نامش ایلیا یا ایلی باشد.

مراد از ایلیا یا ایلی یا آلیا وجود مقدس امیرالموءمنین علی (ع) است که عزیزترین مردم نزد پیامبر اسلام (ص) بوده و پیامبران گذشته هم او را عزیز و محترم شمرده و به او توسل جسته‏ اند (علی (ع) و پیامبران: ص 18).

«زیرا اینک آن روزی که مثل تنور مشتعل می‏باشد خواهد آمد و جمیع متکبّران و جمیع بدکاران کاه خواهند بود و یهوه صبایوت می‏گوید آن روز که می‏آید ایشان را چنان خواهد سوزانید که نه ریشه و نه شاخه برای ایشان باقی خواهد گذاشت*امّا برای شما که از اسم من می‏ترسید آفتاب عدالت طلوع خواهد کرد و بر بالهای وی شفا خواهد بود و شما بیرون آمده مانند گوساله ‏های پرواری جست و خیز خواهید کرد* و یهوه صبایوت می‏گوید شریران را پایمال خواهید نمود زیرا در آن روزی که من تعیین نموده‏ ام ایشان زیر کف پایهای شما خاکستر خواهند بود* تورات بنده من موسی را که آن روز با فرایض و احکام به جهت تمامی اسرائیل در حوریب امر فرمودم بیاد آورید* اینک من ایلیّای نبیّ را قبل از رسیدن روز عظیم و مهیب خداوند نزد شما خواهم فرستاد*و او دل پدران را بسوی پسران و دل پسران را بسوی پدران خواهد برگردانید مبادا بیایم و زمین را به لعنت بزنم.»[1]

در روایات فراوان آمده است که نام امیرالمومنین(ع) در تورات و انجیل، ایلیا است:

1.جنگ خیبر:

«سپس پرچم جنگ که پرچم سفیدی بود باو داده فرمود: این پرچم را بگیر و برو که جبرئیل همراه تو است، و یاری در پیش رویت، و ترس از تو در دلهای دشمنان جایگیر شده، و ای علی بدان که اینان در کتاب خویش (تورات یا کتاب دیگری که نزد آنان بوده) دیده‏ اند که نابودکننده آنان کسی است که نامش «ایلیا» است، پس همین که تو آنان را دیدار کردی بگو: من علی هستم، که ان شاء اللَّه تعالی آنها (پس از شنیدن این نام) مخذول گردند (و از بین بروند).

... و در حدیث آمده که هنگامی که امیر المؤمنین علیه السّلام فرمود: منم علی بن ابی طالب، یکی از کاهنان (و پیشوایان روحانی آنان) بدانها گفت: سوگند بآنچه بر موسی فرود آمد که شکست خوردید، پس (از این سخن) چنان ترسی در دل ایشان افتاد که دیگر نتوانستند خودداری کنند، و چون علی علیه السّلام مرحب را بکشت آنان که همراه او بودند بقلعه بازگشتند و در را بروی خود بستند.»[2]

2.مناظره با راهب:

«حضرت أمیر علیه السّلام با شنیدن جریان برخاسته و رهسپار مسجد شد و حسن و حسین علیهما السّلام نیز به دنبال پدرشان آمدند ... پس أبو بکر راهب را خطاب کرده و گفت: کسی را که تو می‏خواستی حاضر شد، آنچه می‏خواهی از او بپرس!.

راهب نیز روی به جانب آن حضرت نموده و گفت: ای جوان نامت چیست؟

فرمود: اسم من نزد یهود «الیا» و نزد نصاری «ایلیا» و نزد پدرم «علیّ» و نزد مادرم «حیدره» می‏باشد.

راهب گفت: مقام و نسبت تو از پیامبر اسلام چیست؟

فرمود: من پسر عمو و داماد و همچون برادر پیغمبر هستم.

راهب گفت: به خدای عیسی قسم که تو مطلوب من هستی.»[3]

3.اعتراف معاویه:

از ابن نباته روایت شده است که معاویه خطاب به من گفت: ای جماعت شیعه، گمان می کنید که علی دابة الارض باشد؟ گفتم: آری ما براین باوریم ویهود نیز چنین می گویند. سپس معاویه، بزرگ تر یهودیان را احضار نموده و از روی تعجب پرسید: وای برتو! آیا ماجرای دابة الارض نزد شما مکتوب است؟ پاسخ داد: آری.معاویه پرسید: مشخصات او چیست وآیا نام او را می دانی؟ گفت: آری نامش ایلیا است . معاویه نگاهی به من افکنده وگفت: ای اصبغ! چقدر نام ایلیا به علی شبیه است!»[4]