ولادت امام مهدی عج
راوندى در «الخرائج و الجرائح»، حکیمه گوید:
روزى به خدمت حضرت عسکرى- علیه السّلام- رسیدم، فرمود:
عمه جان! امشب نزد ما بمان، چون امشب جانشین ما آشکار مىشود.
عرض کردم: از چه کسى؟
فرمود: از نرجس.
گفتم: من در او نشانى از حامله بودن نمىبینم.
فرمود: عمه جان! مثال او مثال مادر موسى است که حامله بودنش تا به هنگام زایمان مشخّص نبود.
من و نرگس در اطاقى خوابیدیم. نیمه شب مشغول خواندن نماز شب شدم با خود گفتم طلوع فجر نزدیک شده و آنچه را که حضرت عسکرى- علیه السّلام- فرمود انجام نشده. به ناگاه حضرت از آن اطاق دیگر مرا صدا زد که: عجله نکن. من از خجالت به جاى خود برگشتم.
نرگس در حال لرزه واضطراب به استقبال من آمد، او را به سینه چسباندم و سوره «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» و «إِنَّا أَنْزَلْناهُ»، و «آیة الکرسى» را بر او خواندم.
کودک از داخل رحم در خواندن آیات با من همراهى مىکرد، در این لحظه نورى در اطاق درخشید و تا نگاه کردم چشمم به ولى خدا حضرت مهدى- ارواحنا و ارواح العالمین له الفداء- روشن شد که رو به قبله سر به سجده گذارده.
او را برداشتم و حضرت عسکرى- علیه السّلام- از اطاق مجاور صدا زد که: فرزندم را نزد من بیاور.او را به خدمت حضرت بردم، زبانش را در دهان او گذارد و بر روى ران خود نشانید و فرمود: فرزندم به اجازه خداوند متعال سخن بگو!
آن حضرت چنین فرمود:
«أعوذ باللّه السّمیع العلیم من الشّیطان الرّجیم، بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ، وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِینَ وَ نُمَکِّنَ لَهُمْ فِی الْأَرْضِ وَ نُرِیَ فِرْعَوْنَ وَ هامانَ وَ جُنُودَهُما مِنْهُمْ ما کانُوا یَحْذَرُونَ(3) و صلّى اللّه على محمّد المصطفى و علىّ المرتضى و فاطمة الزهراء و الحسن و الحسین و على بن الحسین و محمد بن على و جعفر بن محمد و موسى بن جعفر و على بن موسى و محمد بن على و على بن محمّد و الحسن بن على أبى.»
حکیمه گوید: پرندگانى سبز رنگ اطراف ما را گرفتند، حضرت عسکرى- علیه السّلام- به یکى از آن پرندگان نگاه کرد و او را صدا زد، و فرمود: از او مواظبت کن تا اینکه خداوند به او اجازه دهد، خداوند امر خود را مىرساند.
به حضرت عسکرى- علیه السّلام- عرض کردم: این پرنده چیست و این پرندگان چیستند؟
فرمود: این جبرئیل است و اینها فرشتگان رحمت مىباشند.
سپس فرمود: عمه جان! او را به مادرش برگردان تا دیدگانش روشن شود و غمگین نباشد و بداند که وعده خداوند راست است و لکن بیشتر مردم نمىدانند.
من او را به مادرش برگرداندم. وى بسیار تمیز و پاکیزه و مرتب بود بر
ساعد راستش نوشته بود: «جاءَ الْحَقُّ وَ زَهَقَ الْباطِلُ إِنَّ الْباطِلَ کانَ زَهُوقاً.»(4)
1.کشف الغمة فی معرفة الأئمة، ج2، ص: 498
2. روزنهاى به خورشید ؛ ص52
3.قصص،5-6
4.اسراء،81
مرتضی