بسوی ظهور

مهدویت و آخرالزمان از منظر ادیان ابراهیمی

بسوی ظهور

مهدویت و آخرالزمان از منظر ادیان ابراهیمی

بسوی ظهور

امیرالمومنین (ع): «هرکس در ذلّت فراگیری دانش، ساعتی صبر نکند، در ذلّت جهل، تا ابد، باقی خواهد ماند.»

حوادث ماه رمضان‏ در سال ظهور

دوشنبه, ۱۵ شهریور ۱۳۹۵، ۰۶:۳۴ ب.ظ

قبل از ماه رمضان امت اسلامى به خاطر جنگها، فتنهها و کشتارها ضعف سیاسى جدى پیدا کرده و قواى بیگانه (رومیان) هم وارد منطقه مىشوند.نشانههایى در آسمان پدیدار مىگردد که امید را در دل مؤمنین شکوفا کرده و پس از این جریان است که مسایل مربوط به حضرت مهدى علیه السّلام اصلىترین اشتغال ذهنى مردم سراسر زمین مىشود؛ چراکه آیات و دلایلى که در این ماه نمایان مىگردد، به حدى است که جهانیان نمىتوانند از آن چشمپوشى کند، مانند:

1. خورشیدگرفتگى و ماهگرفتگى در زمان غیر عادى

 یکى از مظاهر قدرت الهى که در قالب سنن معجزات جلوه کرده و اشاره مخصوصى را براى توجه آن دسته از  مؤمنان که مخلصانه منتظر ظهور بودهاند، به ارمغان مىآورد، کسوف خورشید در روز سیزدهم یا چهاردهم ماه  رمضان و خسوف ماه در بیست و پنجم[1] همان ماه است.

 علت پدید آمدن این دو نشانه پیش از ظهور که خلاف روال عادى بوده و از اول خلقت آدم تا آن زمان  نمونهاش دیده نشده، از این قرار است:

الف) رسوخ و عمق یافتن نظریه مهدویت و اعتقاد به حضرت در میان تمام مسلمانان؛

ب) توجه مؤمنان مخلص به نزدیکى زمان ظهور؛

 ثعلبه ازدى از امام باقر علیه السّلام نقل کرده که فرمودند:

  آیتان تکونان قبل قیام القائم: کسوف الشمس فی النصف من رمضان و خسوف القمر فی آخره، قال: فقلت: یابن  رسول اللّه، تکسف الشمس فی آخر الشهر و القمر فی النصف، فقال أبو جعفر علیه السّلام أنا أعلم بما قلت:  إنهما آیتان لم تکونا منذ هبط آدم[2].

 دو نشانه پیش از ظهور قائم علیه السّلام خواهد بود: خورشیدگرفتگى در نیمه ماه رمضان و ماهگرفتگى در آخر آن.

 به حضرت عرض مىکند: یابن رسول اللّه، صلّى اللّه علیه و آله، خورشید در انتهاى ماه کسوف مىکند و ماه، در نیمه آن خسوف.

حضرت فرمودند:

 خودم مىدانم چه مىگویم؛ این دو نشانهاى است که از زمان فرود آمدن آدم [از بهشت به زمین] سابقه نداشته است.»

 ورد بن زید اسدى برادر کمیت هم از آن حضرت علیه السّلام نقل کرده که فرمودند:

 إن بین یدی هذا الأمر انکساف القمر لخمس تبقى و الشمس لخمس عشر و ذلک فی شهر رمضان و عنده یسقط  حساب المنجمین[3]

 پیش از این امر (ظهور) ماهگرفتگى خواهد بود؛ که پنج روز مانده [به انتهاى ماه] و خورشیدگرفتگى در روز  پانزدهم که هردو در ماه رمضان خواهد بود و به این ترتیب حساب منجمان به هم مىریزد.

 ابو بصیر هم از امام صادق علیه السّلام نقل مىکند که حضرت فرمودند:

 علامة خروج المهدی کسوف الشمس فی شهر رمضان فی ثلاث عشرة أو أربع عشرة منه[4].

 نشانه قیام حضرت مهدى علیه السّلام کسوف خورشید در سیزدهم یا چهاردهم ماه رمضان است.

 خسوف ماه معمولا به جهت قرار گرفتن زمین در میان خورشید و ماه رخ مىدهد که زمان آن هم در نیمه  ماههاى قمرى است. کسوف خورشید هم غالبا وقتى مشاهده مىشود که ماه بین زمین و خورشید قرار گیرد و  زمان آن هم در آخر ماههاى قمرى است.

 امیر المؤمنین علیه السّلام طى حدیثى طولانى پس از ذکر صیحه و نداى آسمانى ماه رمضان (در بیست و سوم ماه) مىفرمایند:

 و من الغد عند الظهر تتلون الشمس و تصفر فتصیر سوداء مظلمة[5].

 از فرداى آن، هنگام ظهر خورشید رنگارنگ و سپس زرد شده و در نهایت سیاه و تاریک مىشود.

2. صیحه آسمانى (از علایم حتمى ظهور)

 این نشانه سومین نشانه حتمى ظهور است.

 «صیحه» به صدا و ندا اطلاق مىشود و در اینجا منظور ندایى است که شببیست و سوم ماه رمضان که همان شب قدر است از آسمان شنیده مىشود. هر جمعیتى آن را به زبان خویش مىشنود و از آن حیران و سرگردان مىگردد.

خوابیده از شنیدن این ندا بیدار مىشود؛ ایستاده مىنشیند؛ نشسته بر سر جاى خود میخکوب مىشود، نوعروسان از شدت ترس از خلوتگاههاى خویش بیرون مىآیند و این ندا از جبرئیل امین علیه السّلام است، که به زبانى  رسا چنین اعلام مىکند:

 «صبح نزدیک شد. بدانید که حق با مهدى علیه السّلام و شیعیان اوست»[6].

 پس از آن در بعد از ظهر (نزدیک مغرب) شیطان لعین در میان زمین و آسمان ندا مىدهد که:

 «آگاه باشید که حق با عثمان و پیروان اوست»[7].

 ابو حمزه مىگوید: از امام باقر علیه السّلام پرسیدم: آیا شورش سفیانى از علایم حتمى ظهور است؟ حضرت فرمودند که:

 آرى ندا هم حتمى است ...

 از حضرت پرسیدم که این ندا چگونه خواهد بود؟ فرمودند:

 ینادی مناد من السماء أول النهار ألا إن الحق مع آل علی و شیعته، ثم ینادی إبلیس فی آخر النهار ألا إن الحق مع  عثمان و شیعته، فعند ذلک یرتاب المبطلون[8].

 یک منادى، اول روز ندا مىدهد که حق با آل على علیه السّلام و شیعیان اوست و در انتهاى روز شیطان ندا  مىدهد که حق با عثمان و شیعیاناوست و در این زمان یاوهگویان(باطلگرایان) دچار تردید مىشوند.

دلیل برخاستن این صیحه آسمانى از این قرار است:

الف) توجه دادن مردم به نزدیکى ظهور؛

ب) به وجود آوردن آمادگى درونى در میان مؤمنان مخلص.

توجه به زمان وقوع این نشانه، یعنى با فضیلتترین ماه و شب سال- که اقبال و رویکرد دینى مسلمانان به حد اعلاى خود مىرسد- اهمیت آن را ثابت مىکند.

ابو بصیر از امام باقر علیه السّلام چنین روایت مىکند:

 الصیحة لا تکون إلا فی شهر رمضان، لأن شهر رمضان شهر اللّه و هی صیحة جبرائیل إلى هذا الخلق.ثم قال  ینادی مناد من السماء بإسم القائم، فیسمع من بالمشرق و من بالمغرب، لا یبقى راقد إلا استیقظ، و لا قائم إلا  قعد و لا قاعد إلا قام على رجلیه، فزعا من ذلک الصوت، فرحم اللّه من اعتبر بذلک الصوت، فأجاب: فإن  الصوت صوت جبرائیل الروح الأمین، و قال علیه السّلام الصوت فی شهر رمضان فی لیلة جمعة لیلة ثلاث و  عشرین، فلا تشکوا فی ذلک و أسمعوا و أطیعوا، و فی آخر النهار صوت إبلیس اللعین ینادی: ألا إن فلانا قتل  مظلوما لیشکک الناس و یفتنهم، فکم فی ذلک الیوم من شاک متحیر، قد هوى فی النار، فإذا سمعتم الصوت فی  شهر رمضان، فلا تشکوا فیه إنه صوت جبرائیل، و علامة ذلک أنه ینادی باسم القائم و اسم أبیه علیه السّلام، حتى  تسمعه العذراء فی خدرها فتحرض أباها و أخاها على الخروج.

 و قال: لا بدّ من هذین الصوتین قبل خروج القائم، صوت من السماء و هو صوت جبرائیل باسم صاحب هذا  الأمر و اسم أبیه، و الصوت الذی من الأرض هو صوت إبلیس اللعین، ینادی باسم فلان أنه قتل مظلوما یرید  بذلک الفتنة، فاتبعوا الصوت الأول و إیاکم و الأخیر إن تفتتنوا به ... ثم قال علیه السّلام بعد حدیث طویل ... إذا  اختلف بنو فلان فیما بینهم، فعند ذلک فانتظروا الفرج، و لیس فرجکم إلا فی اختلاف بنی فلان، فإذا اختلفوا  فتوقعوا الصیحة فی شهر رمضان و خروج القائم إن اللّه یفعل ما یشاء[9].

 صیحه تنها در ماه رمضان، خواهد بود؛ چراکه ماه رمضان ماه خداوند است و آن هم نداى جبرئیل است براى خلق.

سپس فرمودند:

 منادى از آسمان به نام قائم علیه السّلام ندا سر مىدهد و از مشرق تا مغرب صدایش را مىشنوند. از ترس آن  صدا، هیچ خوابیدهاى نمىماند؛ مگر اینکه بیدار مىشود و ایستادگان همگى مىنشینند و نشستگان هم بر دو  پاى خویش برمىخیزند. خداوند بیامرزد هرکه از این صدا عبرت بگیرد. صدا، صداى جبرئیل روح الامین است و صدا در شب جمعه بیست و سوم ماه رمضان خواهد بود. درباره آن شک نکنید و گوش فرا دهید و اطاعت  کنید. در انتهاى روز صداى ابلیس ملعون [شنیده مىشود] که ندا مىدهد آگاه باشید که فلانى مظلومانه کشته شد  تا مردم را به شک بیندازد و آنها را مبتلا به فتنه کند. چقدر شککنندگان متحیر، در آنروز زیادند که در آتش  افکنده شدهاند.

 وقتى صیحه را در ماه رمضان شنیدید، شک نداشته باشید که آن صداى جبرئیل است و نشانه آن این است که به نام قائم و پدرش علیه السّلام ندا مىدهد. به طورى که حتى دوشیزگان در خلوتگاههایشان در خانه آن را مىشنوند و پدر و برادر خویش را براى خروج [و قیام] تشویق مىکنند.

و در ادامه فرمودند:

 به ناچار این دو صدا باید پیش از قیام قائم علیه السّلام باشد: صدایى از آسمان که صداى جبرئیل است و به نام  صاحب این امر و نام پدرش و صدایى که از زمین شنیده مىشود و آن صداى ابلیس است که به نام فلانى ندا  مىدهد که مظلومانه کشته شد ولى با آن به دنبال فتنه است.

 پس شما نداى اول را اجابت و اطاعت کنید و از دومى و از اینکه اگر به فتنهاش افکنده شوید بپرهیزید.

 سپس پس از بیان بخش زیادى از این حدیث فرمودند:

 وقتى که در میان بنى فلان اختلاف افتاد در آن زمان چشمانتظار فرج باشید و فرج شما تنها در اختلاف بنى فلان  است. پس، وقتى دچار اختلاف شدند منتظر صیحه در ماه رمضان باشید و [پس از آن] قیام قائم علیه السّلام که خداوند هرچه را بخواهد به انجام مىرساند.

 عبد اللّه بن سنان مىگوید: نزد امام صادق علیه السّلام بودم که شنیدم مردى از دیار همدان به حضرت عرض  کرد: عامّه (اهل سنت) ما را سرزنش مىکنند و مىگویند: شما گمان مىکنید که منادى از آسمان به نام صاحب  این امر ندا درمىدهد. حضرت که تکیه داده بودند، خشمگین شدند، جلوتر آمده و نشستند. سپس فرمودند: 

 لا ترووه عنی و أرووه عن أبی و لا حرج علیکم فی ذلک، أشهد أنی قد سمعت أبى علیه السّلام یقول: و اللّه إن  ذلک فی کتاب اللّه عزّ و جلّ لبیّن حیث یقول: إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَیْهِمْ مِنَ السَّماءِ آیَةً فَظَلَّتْ أَعْناقُهُمْ لَها  خاضِعِینَ[10].

 فلا یبقى فی الأرض یومئذ أحد إلا خضع، و ذلت رقبته لها، فیؤمن أهل الأرض، إذا سمعوا الصوت من السماء،  ألا إن الحق فی علی بن أبی طالب علیه السّلام و شیعته قال: فإذا کان من الغد صعد إبلیس فی الهوى حتى  یتوارى عن الأرض ثم ینادی، ألا إن الحق فی عثمان بن عفان و شیعته، فانه قتل مظلوما فاطلبوا بدمه، قال: یُثَبِّتُ  اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا بِالْقَوْلِ الثَّابِتِ[11] على الحق، و هو النداء الأول و یرتاب یومئذ الذین فی قلوبهم مرض، و  المرض و اللّه عداوتنا، فعند ذلک یتبرؤون منا، و یتناولونا فیقولون إن المنادی الأول سحر من سحر أهل هذا  البیت، ثم تلا أبو عبد اللّه علیه السّلام قول اللّه عزّ و جلّ: وَ إِنْ یَرَوْا آیَةً یُعْرِضُوا وَ یَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ[12] و[13].

 آن را از من روایت نکنید و از پدرم روایت کنید که دیگر هیچ بر شما خرده نگیرند. شهادت مىدهم که از پدرم  علیه السّلام شنیدم که مىفرمودند: و اللّه! این مطلب در قرآن به وضوح بیان شده است آنجا که مىگوید:

 «اگر بخواهیم از آسمان معجزهاى بر ایشان مىفرستیم کهگردنهایشان را براى همیشه به زیر افکنند».

 آن روز در زمین احدى باقى نمىماند که به عنوان خضوع گردنش را کج نکرده باشد. اهل زمین ایمان مىآورند،  آن زمان که این صدا را از آسمان بشنوند که: «آگاه باشید حق در میان على بن ابى طالب علیه السّلام و شیعیان  اوست».

 سپس فرمودند:

 فرداى آنروز شیطان در هوا بالا مىرود به طورى که از زمین متوارى گشته و دور مىشود و در پس آن ندا  مىدهد که بدانید حق در عثمان بن عفان و پیروان اوست او مظلومانه کشته شد [بیایید] و قصاص خونش را  طلب کنید.

 حضرت ادامه دادند:

 خداوند آنها را که ایمان آوردهاند؛ با اقرار [همیشه به یک شکل] پابرجا و ثابتقدم مىکند و این همان نداى اول  است. آنها هم که در دلهایشان مرض است آنروز به شک مىافتند که این مرض، و اللّه عداوت ما [اهل بیت،  علیهم السّلام،] است بنابراین در آن زمان از ما بیزارى (دورى) مىجویند و درعینحال که به ما متمایل مىشوند؛  مىگویند: آن صداى اول جادویى از سحرهاى این اهل بیت، علیهم السّلام، بود.

 سپس امام صادق علیه السّلام این آیه را تلاوت کردند که:

 «اگر آنها معجزهاى را مشاهده کنند از آن رو گردانده و مىگویند این همان جادوى همیشگى [آنها] است».

 زرارة بن اعین از امام صادق علیه السّلام روایت کرده که فرمودند:

 ینادی مناد من السماء إن فلانا هو الامیر، و ینادی مناد إن علیا و شیعته هم الفائزون، قلت: فمن یقاتل المهدی  بعد هذا، فقال: رجل من بنی أمیة، و إن الشیطان ینادی إن فلانا و شیعته هم الفائزون، قلت: فمن یعرف الصادق  من الکاذب، قال: یعرفه الذین کانوا یروون حدیثنا، و یقولون انه یکون قبل أن یکون، و یعلمون أنهم هم  المحقون الصادقون[14].

 منادى از آسمان ندا مىدهد که فلانى فرمانرواست و منادى [دیگرى] هم ندا مىدهد! «همانا على و شیعیان او  رستگارند».

 گفتم: چه کسى پس از این با مهدى علیه السّلام مىجنگد؟ فرمودند:

 مردى از بنى امیه که شیطان ندا مىدهد همانا فلانى و پیروان او رستگار مىشوند.

 گفتم: پس چه کسانى راستگو را از دروغگو تشخیص مىدهد؟ فرمودند:

 آنها که احادیث ما را روایت مىکنند و پیش از وقوع این اتفاقات مىگویند چنین مىشود و مىدانند که آنها  راستگویند و حق دارند.

 این ندا مصداق این آیه است که:

 أَ فَمَنْ یَهْدِی إِلَى الْحَقِّ أَحَقُّ أَنْ یُتَّبَعَ أَمَّنْ لا یَهِدِّی إِلَّا أَنْ یُهْدى فَما لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ[15].

 «آیا آنکه به سوى حقیقت هدایت مىکند شایستهتر است که تبعیت شود یا آنکه هدایت نپذیرفته و خود محتاج  هدایت است؛ شما را چه مىشود، چگونه قضاوت مىکنید؟».

 لذا این ندا و صیحه آسمانى (صداى جبرئیل) مانند واقعه و پیشامد بزرگ غیر منتظرهاى است که جنبه اعجازى دارد و در دل دشمنان خدا ترس و هراس مىافکند و بشارت بزرگى براى مؤمنین است که از نزدیکى ظهور حکایت مىکند و این مصداق آیهاى از قرآن کریم است که مىگوید:

 إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَیْهِمْ مِنَ السَّماءِ آیَةً فَظَلَّتْ أَعْناقُهُمْ لَها خاضِعِینَ[16].

و آیه دیگرى که مىگوید:

 وَ اسْتَمِعْ یَوْمَ یُنادِ الْمُنادِ مِنْ مَکانٍ قَرِیبٍ* یَوْمَ یَسْمَعُونَ الصَّیْحَةَ بِالْحَقِّ ذلِکَ یَوْمُ الْخُرُوجِ[17].

 «و آن روزى که منادى از جایى نزدیک ندا مىدهد، گوش فرا ده. آنها زمانى که صیحه را به حق بشنوند آنروز  زمان خروج است».

 وظایف مؤمنان در هنگام پیشامد این صیحه

 در احادیث اهل بیت، علیهم السّلام، در پاسخ این سؤال، که راه خلاصى از حیرت و مشکلات ناشى از صیحه  آسمانى چیست؟ چنین آمده است:

الف) پس از شکر و ستایش خداوند بجا آوردن نماز صبح جمعه ، به خانههایتان بروید و درها را قفل کنید و دریچهها و روزنهها را ببندید و خودتان را در میان چیزى بپوشانید و گوشهایتان را بگیرید. (در حدیث آمده است که از آثار این صیحه این است از شدت و قوت این صدا هفتاد هزار نفر کر و هفتاد هزار نفر لال مىشوند)، هرگاه صدا را شنیدید پس به

سجده بیفتید و بگویید:

سبحان ربّنا القدّوس.

پروردگار مقدس ما منزه است.

که هرکه چنین کند نجات مىیابد و هرکه از این عمل روى گرداند هلاک مىشود[18].

این از جمله مواردى است که هرکه خداوند متعال بر آن توفیقش داد که نعمت درک آن عهد مبارک را با ظهور حضرت مهدى علیه السّلام بیابد، واجب است، بر آن شکرگزار باشد.

ب) انبار کردن غذاى یک سال خود و خانواده.

 امام باقر علیه السّلام فرمودند:

 آیة الحوادث فی رمضان: علامة فی السماء من بعدها اختلاف الناس، فإذا أدرکتها فاکثر من الطعام[19].

 نشانه حادثهها در ماه رمضان، نشانهاى است در آسمان که مردم پس از آن دچار اختلاف مىشوند. هرگاه آن را  درک کردى [ذخیره] غذایت را بیشتر کن.

 پس از شنیده شدن نداى آسمانى میان مردم، اختلاف، جنگ و فتنه- نبرد قرقیسیا- پدید آمده و به دنبال آن  قحطى و گرانى خوراکیها پیش مىآید و از اینرو ائمه، علیهم السّلام، به شیعیان مؤمن خویش و مسلمان  سفارش کردهاند که غذا و نیازمندیهاى خود و خانوادههایشان را براى مدت یکسال ذخیره کنند.

3. بیعت کردن سى هزار نفر از قبیله بنى کلب با سفیانى

سفیانى در ماه رجب شورش کرده و به مبارزات نظامى و سیاسى و جنگهاى خویش جامه عمل مىپوشاند و محدوده نفوذ خویش را گسترش مىدهد و در این زمان دیگران هم به او پیوسته و مجموعهها و قبایل غیر دینى به دنبال او راه مىافتند. پیامبر اکرم، صلّى اللّه علیه و آله، در این رابطه فرمودند:

 یخرج السفیانی فی ستین و ثلاثمائة راکب، حتى یأتی دمشق فلا یأتی علیهم شهر رمضان حتى یبایعه من کلب     ثلاثون ألفا[20].

 سفیانى با سیصد و شصت سواره شورش مىکند تا اینکه به دمشق مىرسد و در ماه رمضان هم سىهزار نفر از  قبیله بنى کلب با او بیعت مىکنند.

 قبیله بنى کلب عموزادگان سفیانى یعنى همان قبایل درروز[21] مىباشند که در آینده او را همراهى مىکنند. این قبیله در عصر معاویه نصرانى بودند و معاویه با مادر یزید (علیهم اللعنة)، قاتل سید الشهدا علیه السّلام، که از  این قبیله بوده ازدواج کرد.

 بنابراین سفیانى از اولاد یزید بن معاویة بن ابى سفیان (علیهم اللعنة) است.

 پیروان این آیین در منطقه رمله (بیابان برهوت شرقى فلسطین و غربى اردن و جنوب غربى سوریه دمشق) تا  چند کیلومتر در اطراف آن سکنى گزیدهاند.

منبع:

شش ماه پایانى، صص: 108-125

ساده، مجتبى، شش ماه پایانى (تقویم حوادث ششماهه پیش از ظهور)، 1جلد، موعود عصر (عج) - تهران (ایران)، چاپ: 6، 1388 ه.ش.

 



[1]  بیست و پنجم یا بیست و ششم یا بیست و هفتم. ر. ک: مهدى منتظر، علیه السّلام، ص 291.( م.)

[2]  الارشاد ج 2، ص 374؛ الغیبة نعمانى، ص 181؛ اعلام الورى، ص 429؛ الغیبة شیخ طوسى، ص 270؛

[3] الغیبة نعمانى، ص 271.

[4] الغیبة نعمانى، ص 182، بشارة الاسلام، ص 97، تاریخ الغیبة الکبرى، ص 479، یوم الخلاص، ص 517.

[5]  بحار الانوار، ج 52، ص 275، بشارة الاسلام، ص 59 و ص 70.

[6]  بحار الانوار، ج 52، ص 274.

[7]  ظاهرا مراد از عثمان،« عثمان بن عنبسه» یا همان سفیانى است.

[8]  الارشاد، ج 2، ص 371؛ الغیبة شیخ طوسى، ص 266؛ اعلام الورى، ص 429.

[9] الغیبة نعمانى، ص 170؛ بحار الانوار، ج 52، ص 231؛ طبرسى نورى، میرزا حسین، النجم الثاقب، ج 1، ص 126؛ تاریخ ما بعد الظهور، ص 125.

[10]  سوره شعراء( 26)، آیه 4.

[11]  سوره ابراهیم( 14)، آیه 27.

[12]  سوره قمر( 54)، آیه 2.

[13]  الغیبة نعمانى، ص 173، بحار الانوار، ج 52، ص 292.

[14] الغیبة نعمانى، ص 176؛ بحار الانوار، ج 52، ص 295.

[15] سوره یونس( 10)، آیه 35.

[16] سوره شعراء( 26)، آیه 4.

[17] سوره ق( 50)، آیه‏هاى 42- 41.

[18] یوم الخلاص، ص 542.

[19] یوم الخلاص، ص 542.

[20] یوم الخلاص، ص 671؛ بیان الائمه، علیهم السّلام، ج 2، ص 586.

[21] پیروان طریقه دروزیه که طریقتى است دینى، فلسفى، اخلاقى و اجتماعى در سوریه و لبنان منسوبند به« درزىّ» که وى بعدها از اعتقاد خویش برگشت. عنوان اصلى این طریقت موحدون است که اساس عقیده‏شان بر حلول و تناسخ روح است.( لغتنامه الرائد، ج 1، ص 787) این طایفه در ابتداى کار پیرو خلفاى فاطمى مصر بودند تا اینکه در ایام خلیفه ششم فاطمى به دعوت نشتگین دروزى به باطنیه ملحق شدند. دروزیه در الحاکم

ادامه پاورقى در صفحه بعد ادامه پاورقى از صفحه قبل

باللّه که به اعتقاد دیگران کشته شده متوقف گشته و مى‏گویند: وى غیبت کرده و به آسمان بالا رفته و دوباره به میان مردم بازخواهد گشت. طباطبایى، علامه سید محمد حسین، شیعه در اسلام، ص 38.( م.)

موافقین ۰ مخالفین ۰ ۹۵/۰۶/۱۵
علی مویدی

نظرات  (۱)

۱۶ شهریور ۹۵ ، ۱۲:۲۱ نازنین خوشرو
حاج آقا یعنی در زمان ظهور چنین اتفاقاتی بیافتد تا امام زمان بیاید؟
منظورم اینه که ما باید دنبال رصد کردن چنین حوادثی باشیم ببینیم کی وقت آمدن امام زمانه؟
متشکر از لطف شما

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">