چرا به حضرت حجت عج، قائم گفته میشود؟
از ابى حمزه ثابت بن دینار ثمالى، وى مى گوید: از حضرت ابو جعفر محمّد بن على الباقر علیهما السّلام سؤال نموده و عرض کردم:
اى فرزند رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله براى چه على علیه السّلام به امیر المؤمنین موسوم گردیده و این اسمى است که احدى قبل از آن حضرت به آن نامیده نشده و براى احدى بعد از آن جناب جایز نیست موسوم به آن گردد؟
حضرت فرمودند: زیرا حضرتش سلام اللَّه علیه منبع ذخیره ی علم بود که دیگران از او تغذیه مى کردند و احدى غیر از آن حضرت این طور نبود.
عرض کردم: چرا شمشیرش را ذو الفقار مى نامند؟
حضرت فرمودند: زیرا احدى را با آن ضربت نمىزد مگر آن که در این دنیا او را از اهل و فرزند و در آخرت از بهشت مأیوس و ممنوع مى نمود.
چون در آن ساعتی که دشمنان، جدّم امام حسین(ع) را به قتل رساندند، فرشتگان با ناراحتی در حالی که ناله سرداده بودند عرض کردند:
پروردگارا! آیا از کسانی که برگزیده و فرزند برگزیده تو را ناجوانمردانه شهید کردند در می گذری؟ در جواب آنها خداوند به آنان وحی فرستاد که:
اى ملائکه من آرام باشید قسم به عزّت و جلال خودم از قاتلین او انتقام خواهم گرفت اگر چه در زمان بعد باشد، سپس ائمّه اى که از فرزندان امام حسین علیه السّلام هستند را به ایشان نشان داد، آنها مسرور و خوشحال شدند در بین فرزندان حضرت یکى از آنها ایستاده و نماز مى خواند، حقّ تعالى فرمود:
با این قائم از قاتلین انتقام خواهم گرفت.
حَمْزَةَ ثَابِتِ بْنِ دِینَارٍ الثُّمَالِیِّ، قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِیٍّ الْبَاقِرَ (عَلَیْهِ السَّلَامُ): یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ، لِمَ سُمِّیَ عَلِیٌ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ، وَ هُوَ اسْمٌ مَا تَسَمَّى بِهِ أَحَدٌ قَبْلَهُ، وَ لَا یَحِلُّ لِأَحَدٍ بَعْدَهُ؟
فَقَالَ: لِأَنَّهُ مِیرَةُ الْعِلْمِ، یُمْتَارُ مِنْهُ، وَ لَا یُمْتَارُ مِنْ أَحَدٍ سِوَاهُ.
قَالَ: فَقُلْتُ: یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ، فَلِمَ سُمِّیَ سَیْفُهُ ذَا الْفِقَارِ.
فَقَالَ (عَلَیْهِ السَّلَامُ): لِأَنَّهُ مَا ضَرَبَ بِهِ أَحَداً مِنْ خَلْقِ اللَّهُ (عَزَّ وَ جَلَّ) إِلَّا أَفْقَرَهُ فِی هَذِهِ الدُّنْیَا مِنْ أَهْلِهِ وَ وُلْدِهِ، وَ أَفْقَرَهُ فِی الْآخِرَةِ مِنَ الْجَنَّةِ.
قَالَ: فَقُلْتُ: یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ، أَ لَسْتُمْ کُلُّکُمْ قَائِمِینَ بِالْحَقِّ؟
قَالَ: بَلَى.
قُلْتُ: فَلَمْ سُمِّیَ الْقَائِمُ قَائِماً؟
قَالَ: لَمَّا قُتِلَ جَدِّیَ الْحُسَیْنُ (عَلَیْهِ السَّلَامُ) ضَجَّتِ الْمَلَائِکَةُ إِلَى اللَّهِ (عَزَّ وَ جَلَّ) بِالْبُکَاءِ وَ النَّحِیبِ، وَ قَالُوا: إِلَهَنَا، وَ سَیِّدَنَا، أَ تَغْفُلُ عَمَّنْ قَتَلَ صَفْوَتَکَ وَ ابْنَ صَفْوَتِکَ وَ خِیَرَتِکَ مِنْ خَلْقِکَ؟ فَأَوْحَى اللَّهُ (عَزَّ وَ جَلَّ) إِلَیْهِمْ: قِرُّوا مَلَائِکَتِی، فَوَ عِزَّتِی وَ جَلَالِی، لَأَنْتَقِمَنَّ مِنْهُمْ وَ لَوْ بَعْدَ حِینٍ. ثُمَّ کَشَفَ اللَّهُ (عَزَّ وَ جَلَّ) عَنِ الْأَئِمَّةِ مِنْ وُلْدِ الْحُسَیْنِ (عَلَیْهِمُ السَّلَامُ) لِلْمَلَائِکَةِ، فَسُرَّتِ الْمَلَائِکَةُ بِذَلِکَ، فَإِذَا أَحَدُهُمْ قَائِمٌ یُصَلِّی، فَقَالَ اللَّهُ (تَعَالَى) بِذَلِکَ الْقَائِمِ أَنْتَقِمُ مِنْهُمْ[1].[2]
