بسوی ظهور

امام زین العابدین علیه السلام فرمود: «یا أبا خالِدٍ إنَّ أهلَ زَمانِ غَیبَتِهِ القائِلینَ بِإِمامَتِهِ وَالمُنتَظِرینَ لِظُهورِهِ أفضَلُ مِن أهلِ کُلِّ زَمان‏؛ اى ابو خالد! آنان که در روزگار غیبت او، امامتش را باور داشته و ظهورش را منتظر باشند، از مردم تمام روزگاران و دورانها برترند؛زیرا خداوند تبارک و تعالى چنان عقل و فهم و معرفتى به آنان داده که غیبت براى آنان همانند مشاهده است، و آنان را در آن روزگار، مانند جهادگرانى قرار داده است که پیش روى پیامبر خدا با شمشیر مى‏ جنگند.آنان‏ مخلصان حقیقى، شیعیان راستین ما و دعوتگران به دین خدا در پیدا و نهان هستند»(1)

فیض بن مختار: شنیدم که امام صادق علیه السلام مى ‏فرماید:

«هر یک از شما چشم به راه این امر بمیرد، مانند کسى است که همراه قائم در خیمه اوست». سپس اندکى درنگ کرد و فرمود: «نه؛ بلکه مانند شمشیرزن همراه اوست».

سپس فرمود: «نه! به خدا سوگند، مانند کسى است که در رکاب پیامبر خدا صلى الله علیه و آله شهید شده است»(2)

منابع

1.کمال الدین: ص 319 ح 2، الاحتجاج: ج 2 ص 154 ح 188.

2. المحاسن: ج 1 ص 278 ح 548، بحار الأنوار: ج 52 ص 126 ح 18.