نامه امام زمان عج به شیخ مفید و نشانه ی ظهور
در یادکرد متن نامه اى دیگر از سوى امام علیه السلام که روز پنجشنبه، بیست و سوم ذى حجّه سال چهارصد و دوازده به شیخ مفید رسید:
«بسم اللَّه الرحمن الرحیم. سلام خدا، بر تو اى یاور حق و دعوتگر به آن، با سخن راست! ما با تو خدایى را مىستایم که جز او معبودى نیست و معبود ما و پدران نخستین ماست و از او مى خواهیم بر پیامبر و سَرور و مولایمان، محمّد خاتم پیامبران، و بر خاندان پاک او درود فرستد.
و بعد، خداوند، تو را با همان رشتهاى نگاه دارد که به اولیایش مى بخشد و به تو نیز داده است و تو را از حیله دشمنانش، محافظت کند!
ما راز و نیاز تو را نگریستیم و اکنون از خیمهاى که برایمان در قلّه کوهى ناشناخته برپا کردهاند- و اندکى پیش، از میان تاریکى ها و عرصه هاى تهى از ایمان به آن پناه آورده بودیم-، شفاعت تو را نمودیم و نزدیک است که بدون آن که زمانى دراز بگذرد و طولانى شود، به زمینى هموار، فرود آییم، و خبرِ هر گونه تغییر حالت ما به تو خواهد رسید و اعمالى را که وسیله تقرّب به ماست، خواهى دانست، و خداوند، تو را با رحمتش به این امر، موفّق مى دارد.
خداوند، تو را با دیدهاش که نمىخوابد، محافظت کند! باید با فتنه اى رویارو شوى که گروهى را به کام خود مى کشد و بذر باطلى را براى ترساندن باطل گرایان افشانده که از هلاکتشان، مؤمنان، شادمان و مجرمان، اندوهگین مى شوند،
وآیَةُ حَرَکَتِنا مِن هذِهِ اللَّوثَةِ حادِثَةٌ بِالحَرَمِ المُعَظَّمِ مِن رِجسِ مُنافِقٍ مُذَمَّمٍ، مُستَحَلٍّ لِلدَّمِ المُحَرَّمِ، یَعمِدُ بِکَیدِهِ أهلَ الإِیمانِ ولا یَبلُغُ بِذلِکَ غَرَضَهُ مِنَ الظُّلمِ لَهُم وَالعُدوانِ، لِأَنَّنا مِن وَراءِ حِفظِهِم بِالدُّعاءِ الَّذی لا یُحجَبُ عَن مَلِکِ الأَرضِ وَالسَّماءِ، فَلیَطمَئِنَّ بِذلِکَ مِن أولِیائِنَا القُلوبُ، وَلیَثِقوا بِالکِفایَةِ مِنهُ، وإن راعَتهُم بِهِمُ الخُطوبُ، وَالعاقِبَةُ بِجَمیلِ صُنعِ اللَّهِ سُبحانَهُ تَکونُ حَمیدَةً لَهُم مَا اجتَنَبُوا المَنهِیَّ عَنهُ مِنَ الذُّنوبِ.
و نشان حرکت ما از میان این سستى [و نافهمى]، حادثه اى است که در حرم اتّفاق مى افتد؛ حرم بزرگ و دور نگاه داشته شده از پلیدىِ منافقِ نکوهیده اى که خونهاى محترم را حلال مى شمرد و قصد حیله گرى با مؤمنان را دارد؛
امّا به هدف خود در ستم و تجاوز به آنان نمى رسد؛ زیرا ما ایشان را با دعایى که از فرشته زمین و آسمان در پرده نمى ماند، پشتیبانى و محافظت مى کنیم. پس اولیاى ما دل، استوار دارند و به کفایت از سوى او مطمئن باشند، هر چند که پیشامدهایى سنگین به آنان مى رسد و به وسیله کار نیکوى خداى سبحان، فرجام نیک، از آنِ ایشان است تا آن گاه که از گناهان باز داشته شده، بپرهیزند.
اى دوستدار بااخلاص پیکارگر با ستمکاران در راه ما! خداوند با همان یارى اش که اولیاى پیشینِ ما را یارى داد، تو را مؤیّد بدارد! ما با تو عهد مى بندیم که هر یک از برادران دینى ات که از خداى خویش پروا کند و آنچه را بر گردن اوست، به مستحقّان آن برساند، از فتنه برآمده فراگیر و محنت هاى تاریک گمراه کننده، ایمن بماند و هر کس از ایشان، نعمتهایى را که خدا به او سپرده، به آنان که همو فرمان داده، نرساند و بخل ورزد، بداند که زیانکار در دنیا و آخرت است.
ولَو أنَّ أشیاعَنا- وَفَّقَهُمُ اللَّهُ لِطاعَتِهِ- عَلَى اجتِماعٍ مِنَ القُلوبِ فِی الوَفاءِ بِالعَهدِ عَلَیهِم، لَما تَأَخَّرَ عَنهُمُ الیُمنُ بِلِقائِنا، ولَتَعَجَّلَت لَهُمُ السَّعادَةُ بِمُشاهَدَتِنا عَلى حَقِّ المَعرِفَةِ وصِدقِها مِنهُم بِنا، فَما یَحبِسُنا عَنهُم إلّاما یَتَّصِلُ بِنا مِمّا نَکرَهُهُ ولا نُؤثِرُه مِنهُم، وَاللَّهُ المُستَعانُ وهُوَ حَسبُنا ونِعمَ الوَکیلُ، وصَلَواتُهُ عَلى سَیِّدِنَا البَشیرِ النَّذیرِ مُحَمَّدٍ وآلِهِ الطّاهِرینَ وسَلَّمَ.
و اگر پیروان ما- که خداوند، آنان را به اطاعتش موفّق بدارد- بر عهد خود، یکدل و وفادار بودند، میمنت دیدار ما برایشان به تأخیر نمىافتاد و سعادت مشاهده ما با حقیقت و معرفت و صداقت، برایشان زودتر حاصل مىشد، که ما را از ایشان باز نداشته است، جز آنچه از ایشان به ما مىرسد و آن را ناپسند و ناشایسته ایشان مى دانیم.
از خداوند، یارى گرفته مى شود و او ما را کافى و بهترین وکیل است. درودها و سلام او بر سَرور بشارت دهنده و هشدار دهنده مان، محمّد، و خاندان پاکش باد!».
***
نکته ها:
1.ارتباط ظهور و قیام امام زمان عج با حادثه ی خونین در حرم مکه
2.انگیزه و قصد عاملان حادثه، آسیب رساندن به شیعیان و مومنان و تضعیف آنان
3.ناکام ماندن مکر و نقشه ی منافقین بواسطه ی دعای حضرت
4.عاقبت به خیری شیعیان در صورت دوری از گناهان کبیره
5.وحدت شیعیان،عامل تعجیل در ظهور و اختلاف آنان عامل تأخیر و طولانی شدن غیبت
منبع:
دانشنامه امام مهدى «عجل الله فرجه» بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ ؛ ج4 ؛ ص440
Rm