بسوی ظهور

امام صادق (ع) میفرماید: هر کس امامش را بشناسد از تأخیر در ظهور ضرر نمیبیند، و مانند این است که در لشکر امام زمان عج حضور دارد، بلکه مانند کسی است که زیر پرچم حضرت است و به منزله ی کسی است که در رکاب پیامبر اکرم به شهادت رسیده است:

هدف از ظهور امام زمان عج ، عبودیت و بندگی خداست، و بندگی خدا از طریق شناخت متولّی دین و مرجعیّت دینی در هر زمان و گرفتن دین از او ممکن است، بنابراین هر کس در زمان غیبت امام زمان عج،  نسبت به ایشان و معارف و احکام دینی، شناخت داشته باشد، و به تکلیفش عمل کند، برایش فرقی نمیکند در ظهور امامش تأخیر شود یا تعجیل.

 الْحُسَیْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ جُمْهُورٍ عَنْ صَفْوَانَ بْنِ یَحْیَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مَرْوَانَ عَنِ الْفُضَیْلِ بْنِ یَسَارٍ قَالَ: 

سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ قَوْلِ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى- یَوْمَ نَدْعُوا کُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ‏[1] فَقَالَ یَا فُضَیْلُ اعْرِفْ إِمَامَکَ فَإِنَّکَ إِذَا عَرَفْتَ إِمَامَکَ لَمْ یَضُرَّکَ تَقَدَّمَ هَذَا الْأَمْرُ أَوْ تَأَخَّرَ وَ مَنْ عَرَفَ إِمَامَهُ ثُمَّ مَاتَ قَبْلَ أَنْ یَقُومَ صَاحِبُ هَذَا الْأَمْرِ کَانَ بِمَنْزِلَةِ مَنْ کَانَ قَاعِداً فِی عَسْکَرِهِ لَا بَلْ بِمَنْزِلَةِ مَنْ قَعَدَ تَحْتَ لِوَائِهِ قَالَ وَ قَالَ بَعْضُ أَصْحَابِهِ بِمَنْزِلَةِ مَنِ اسْتُشْهِدَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ص.»

فضیل بن یسار گوید: از امام صادق علیه السلام در باره قول خداى تعالى «روزى که هر دسته از مردم را بامامشان میخوانیم» پرسیدم.

 فرمود: اى فضیل! تو امامت را بشناس، زیرا هر گاه امامت را شناختى تقدم یا تأخر این امر زیانت ندهد، کسى که امامش را بشناسد و پیش از قیام صاحب- الامر بمیرد، مانند کسى است که در لشکر آن حضرت بوده است، نه، بلکه مانند کسى که زیر پرچم آن حضرت نشسته باشد. یکى از اصحاب حضرت گفت: مانند کسى است که در رکاب رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله شهید شده باشد.

 عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ صَالِحِ بْنِ السِّنْدِیِّ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ بَشِیرٍ عَنْ إِسْمَاعِیلَ بْنِ مُحَمَّدٍ الْخُزَاعِیِّ قَالَ: سَأَلَ أَبُو بَصِیرٍ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع وَ أَنَا أَسْمَعُ فَقَالَ تَرَانِی أُدْرِکُ الْقَائِمَ ع فَقَالَ یَا أَبَا بَصِیرٍ أَ لَسْتَ تَعْرِفُ إِمَامَکَ فَقَالَ إِی وَ اللَّهِ وَ أَنْتَ هُوَ وَ تَنَاوَلَ یَدَهُ فَقَالَ وَ اللَّهِ مَا تُبَالِی یَا أَبَا بَصِیرٍ أَلَّا تَکُونَ مُحْتَبِیاً بِسَیْفِکَ فِی ظِلِّ رِوَاقِ الْقَائِمِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِ.

اسماعیل بن محمد خزاعى گوید: من میشنیدم که ابو بصیر از امام صادق علیه السلام میپرسید: شما عقیده دارید که من حضرت قائم علیه السلام را درک میکنم؟

 فرمود: اى ابا بصیر! مگر نه اینست که تو امامت را میشناسى؟ 

عرضکرد: چرا بخدا، شمائید امام من- و دست حضرت را گرفت- 

حضرت فرمود: اى ابا بصیر! بخدا از اینکه در سایه خیمه قائم صلوات اللَّه علیه بشمشیرت تکیه نکرده اى باک نداشته باش (یعنى ثواب چنان کسى براى تو هست).

 عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ النُّعْمَانِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مَرْوَانَ عَنْ فُضَیْلِ بْنِ یَسَارٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ ع یَقُولُ‏:

مَنْ مَاتَ وَ لَیْسَ لَهُ إِمَامٌ فَمِیتَتُهُ مِیتَةُ جَاهِلِیَّةٍ وَ مَنْ مَاتَ وَ هُوَ عَارِفٌ لِإِمَامِهِ لَمْ یَضُرَّهُ تَقَدَّمَ هَذَا الْأَمْرُ أَوْ تَأَخَّرَ وَ مَنْ مَاتَ وَ هُوَ عَارِفٌ لِإِمَامِهِ کَانَ کَمَنْ هُوَ مَعَ الْقَائِمِ فِی فُسْطَاطِهِ.

فضیل بن یسار گوید: شنیدم امام باقر علیه السلام میفرمود: کسى که بمیرد و امامى نداشته باشد، مانند مردم جاهلیت مرده و هر که بمیرد و بامامش شناسا باشد، تقدم یا تأخر این امر او را زیان ندهد، هر که بمیرد و بامامش شناسا باشد: مانند کسى است که در زیر خیمه امام قائم همراه او باشد.

[1] الإسراء: 71

[2] الکافی (ط - الإسلامیة) ؛ ج‏1 ؛ ص371