برکات علمی و فرهنگی عصر ظهور
گسترش علوم ومعارف:
دوران حکومت امام زمان(ع)، عصر شکوفایی استعدادها و دانش های گوناگون و زمان گسترش و اوج گیری علوم و عقول انسان ها در طول تاریخ بشر است. علوم و دانش هایی که در طول اعصار و قرون در پشت پرده ها مکنون مانده است، ابراز می گردد و مرز دانایی و یادگیری تا سراپرده خانه ها و اعماق وجود تک تک انسان ها گسترش می یابد.
امام صادق(ع) در این باره نکات قابل اعتنایی را ارائه فرموده و تمام علوم را به 27 حرف تقسیم کرده:
«علم و دانش 27 حرف است. تمام آنچه پیامبران الهی برای مردم آوردند، دو حرف بیش نبود و مردم تاکنون جز آن دو حرف را نشناخته اند. اما هنگامی که قائم ما قیام کند، 25 حرف دیگر را آشکار و در میان مردم منتشر می سازد و دو حرف دیگر را با آن ضمیمه می کند تا 27 حرف انتشار یابد».[1]
امام باقر(ع) نیز از این تحول علمی این گونه خبر داده است:
«تؤتون الحکمة فی زمانه؛
در دولت مهدی(عج) به همه مردم، حکمت و علم می آموزند».[2]
تعلیم قرآن در عصر ظهور:
حِبه عرنی می گوید: امام علی(ع) در مورد تعلیم درست و آموزش همگانی قرآن در عصر ظهور فرمود:
«کأَنِّی أَنْظُرُ إِلَی شِیعَتِنَا بِمَسْجِدِ الْکوفَةِ وَ قَدْ ضَرَبُوا الْفَسَاطِیطَ یعَلِّمُونَ النَّاسَ الْقُرْآنَ کمَا أُنْزِلَ؛[3]
در آن دوران همانا شیعیانمان را می بینم که در مسجد کوفه خیمه ها زده و جلسات تعلیم قرآن به پا کرده اند و مردم را با معارف قرآن آن گونه که نازل شده، آشنا می کنند».
رشد فکر و معرفت مردم:
حضرت امام باقر در حدیثی دیگر به رشد و کمال عقول مردم و توسعه افق بینش های آنان پرداخته و فرموده است:
«إِذَا قَامَ قَائِمُنَا وَضَعَ اللَّهُ یدَهُ عَلَی رُؤُوسِ الْعِبَادِ فَجَمَعَ بِهَا عُقُولَهُمْ وَ کمَلَتْ بِهِ أَحْلَامُهُمْ؛[4]
هنگامی که قائم ما قیام کند، خداوند دست محبتش را به سر بندگان می گذارد و عقول آنها را با آن به کمال می رساند و بلوغ فکری آنان رشد یافته و تکمیل می شود».
انقلاب اخلاقی و امنیت اجتماعی:
در اثر انقلاب جهانی حضرت مهدی(ع) و تعلیم و آموزش همگانی، انقلاب اخلاقی در درون وجود انسان ها رخ می دهد و به تبع آن، روی زمین امن و آباد خواهد شد. امیر مؤمنان(ع) فرمود:
«در عصر ظهور وقتی قائم ما قیام کند، آسمان قطرات باران رحمت خود را بر زمین نازل می کند و زمین نباتات را می رویاند و کینه و عداوت از دل مردم زائل می شود و چهار پایان و درندگان با همدیگر در صلح آشتی خواهند بود. (ممکن است با توجه به جمله قبلی، کنایه از نابودی خوی درندگی در میان انسان ها باشد)؛ چنان که اگر زنی با پای پیاده از عراق به شام برود در حالی که قدم هایش را در آن فاصله بر روی گیاهان و سبزه ها خواهد گذاشت ( یعنی همه جا آباد و سبز و خرم خواهد بود) و زیور آلات خود را هم همراه داشته باشد، هیچ خطری از جانب درندگان وی را تهدید نخواهد کرد و ترسی برایش نخواهد بود».[5]
تقویت اعتماد عمومی:
با ارتقای سطح فرهنگ، مردم صفات اخلاقی را در آن عصر چنان می آموزند و در وجودشان اجرا می کنند که اعتماد به همدیگر به بالاترین سطح خود می رسد؛ به طوری که همدیگر را محرم و دوست صمیمی خود به حساب می آورند. امام باقر(ع) صمیمیت و اعتماد عمومی را در آن زمان چنین به تصویر می کشد:
«أَتَی الرَّجُلُ إِلَی کیسِ أَخِیهِ فَیأْخُذُ حَاجَتَهُ فَلَا یمْنَعُهُ؛[6]
در آن دوران هر نیازمندی از جیب برادرش به مقدار نیاز بر می دارد و برادرش نیز جلو گیری نمی کند».
آموزش عملی ارزشها:
علی(ع) در خطبه ملاحم می فرماید :
«یعْطِفُ الْهَوَی عَلَی الْهُدَی إِذَا عَطَفُوا الْهُدَی عَلَی الْهَوَی وَ یعْطِفُ الرّأْی عَلَی الْقُرْآنِ إِذَا عَطَفُوا الْقُرْآنَ عَلَی الرَّأْی ... یأْخُذُ الْوَالِی مِنْ غَیرِهَا عُمَّالَهَا عَلَی مَسَاوِئِ أَعْمَالِهَا ... فَیُرِیکمْ کیفَ عَدْلُ السِّیرَةِ وَ یُحْیی مَیِّتَ الْکتَابِ وَ السُّنَّةِ[7]؛
چون مهدی (عج) ظهور کند، خواهش های نفسانی را به هدایت آسمانی بازگرداند، پس از آنکه رستگاری را به هوای نفس بازگردانده باشند. آرا و افکار را پیرو قرآن می کند، پس از آنکه به بهانه تفسیر، قرآن را تابع رأی خود گردانده باشند. او مسئولان و کارگزاران را بر اعمال بدشان کیفر خواهد داد... مهدی (عج) به شما نشان خواهد داد که روش عادلانه در حکومت چگونه است و آنچه را که از کتاب و سنت متروک مانده، زنده خواهد ساخت».
امام در حقیقت با عمل خود همه چیز را به مردم خواهد آموخت .
اوج ارتقای تعلیم و تربیت:
در آن زمان آموزش و پرورش به اوج تکامل خود می رسد و تمام اهداف انبیا و اولیا برای تعلیم انسان ها به کار گرفته خواهد شد. سطح معلومات مردم به درجه ای از رشد و کمال می رسد که تمام اعضای خانواده ها از آن برخوردار می شوند. معارف اسلامی و تعلیم احکام و مسائل دینی همه جا را فرامی گیرد؛ تا جایی که بانوان خانه دار به راحتی می توانند از کتاب خدا و سنت پیامبر تکالیف خود را فرا بگیرند. امام باقر(ع) در این زمینه می فرماید:
«تُؤْتَوْنَ الْحِکمَةَ فِی زَمَانِهِ حَتَّی إِنَّ الْمَرْأَةَ لَتَقْضِی فِی بَیتِهَا بِکتَابِ اللَّهِ تَعَالَی وَ سُنَّةِ رَسُولِ اللَّهِ(ص)؛[8]
در زمان حضرت مهدی(ع) علوم و حکمت را آن چنان خواهید آموخت که یک زن خانه دار در منزل خودش طبق قرآن و شیوه رسول خدا(ص) حکم خواهد کرد».
دانا ترین معلم:
مهدی منتظر(ع) که داناترین کس به علوم مورد نیاز بشری است، هر چه را که مصلحت بداند، به مردم خواهد آموخت که از جمله آنها قرآن و معارف رسول گرامی اسلام است. پیشوای پنجم به جابر جعفی فرمود:
«إِنَّ الْعِلْمَ بِکتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ سُنَّةِ نَبِیِّهِ(ص) یَنْبُتُ فِی قَلْبِ مَهْدِینا کمَا ینْبُتُ الزَّرْعُ عَنْ أَحْسَنِ نَبَاتِهِ فَمَنْ بَقِیِ مِنْکمْ حَتَّی یلْقَاهُ فَلْیقُلْ حِینَ یرَاهُ...؛
علم به کتاب خدا و سنت پیامبر(ص) در دل مهدی ما (عج) ریشه می دواند؛ آن چنان که گیاه در دل زمین ها ریشه می دواند. هرکس در آن عصر او را ملاقات کند، این گونه به او سلام و تحیت بگوید: «السَّلَامُ عَلَیکمْ یا أَهْلَ بَیتِ الرَّحْمَةِ وَ النُّبُوَّةِ وَ مَعْدِنَ الْعِلْمِ وَ مَوْضِعَ الرِّسَالَة».[9]
تعلیم از طریق عمل:
کارآمدترین روش در تعلیم و تربیت انسان ها، عامل بودن مربی به گفته های خود است. اساساً رمز توفیق انبیا و امامان معصوم: در امر تبلیغ دین، شیوه رفتاری آن بزرگواران است. رفتار و حرکات حضرت حجت(ع) نیز در آن دوران که در معرض دید عموم قرار خواهد داشت، بالاترین آموزش و تعلیم عملی معارف قرآن و اهل البیت(ع) به شمار می رود؛ زیرا وجود امام(ع) جلوه تمام عیار برنامه ها و دستورهای الهی است. امام رضا(ع) در مورد ویژگی های امام زمان(ع) می فرماید:
«امام داناترین، حکیم ترین، پارساترین، حلیم ترین، شجاع ترین، بخشنده ترین مردم است. او برای مردم از خودشان سزاوارتر، از پدر و مادرشان مهربا ن تر، و در برابر خداوند از همه متواضع تر است. آنچه به مردم فرمان می دهد، خود بیش از دیگران به آن عمل می کند، و آنچه را که مردم را از آن نهی کند، خود بیش از همگان از آن می پرهیزد».[10]
گسترش علم کشاورزی:
علم کشاورزی که در همه عصرها مورد نیاز مردم است. طبق گفتار معصومان(ع) مردم در عصر ظهور با این علم چنان آشنا می شوند که در هیچ زمانی در دنیا چنین پیشرفتی رخ نداده است و از زمین های کشاورزی خود هفتصد برابر بیش از گذشته محصول برداشت خواهند کرد؛ پیامبر(ص) در این زمینه فرمود:
«تَتَنَعَّمُ أُمَّتِی فِی زَمَانِهِ تَنَعُّماً لَمْ یتَنَعَّمْ مِثْلَهُ قَطُّ الْبَرُّ مِنْهُمْ وَ الْفَاجِرُ یُرْسِلُ السَّمَاءَ عَلَیهِمْ مِدْرَاراً وَ لَا تَحْبِسُ الْأَرْضُ شَیئاً مِنْ نَبَاتِهَا؛[11]
امت من در زمان ظهورآن گرامی طوری از نعمت های الهی برخوردارمی شود که انسان های خوب و بد دنیا، چنان موقعیتی را هرگز به خود ندیده است . آسمان با کمال سخاوت باران خویش را فرو می ریزد و زمین گیاهان خود را می رویاند و همه جا سبز و خرم و آبادان خواهد شد».
امام صادق(ع) به علی بن عقبه نیز مژده داد:
«وقتی که قائم قیام کند، حکومت را براساس عدالت قرار می دهد، و ظلم و جور در دوران او برچیده می شود، و جاده ها در پرتو وجودش، امن و امان می گردد، و زمین برکاتش را خارج می سازد، و هر حقی به صاحبش می رسد، و در میان مردم، همانند داود و محمد(ص) حکم و داوری می کند. در این هنگام زمین گنج هایش را آشکار می سازد و برکات خود را ظاهر می کند، و کسی موردی را برای انفاق و صدقه و کمک مالی نمی یابد؛ زیرا همه مؤمنان بی نیاز و غنی خواهند شد...».[12]
ظاهر شدن برکات زمین و خارج شدن گنج ها، نشان می دهد که هم زراعت و کشاورزی به اوج ترقی خود می رسد و هم تمام منابع زیر زمینی، کشف می شود و مورد استفاده قرار می گیرد. در آمد سرانه افراد، آن قدر بالا می رود که در هیچ جامعه ای، فقیری پیدا نمی شود و همه به سر حد بی نیازی و خود کفایی می رسند. امام علی(ع) هم فرمود:
«یزرع الانسان مدّاً، یخرج له سبعمأة مدّ کما قال الله تعالی: )کمثل حبة أنبتت سبع سنابل فی کل سنبلة ماة حبة والله یضاعف لمن یشاء([13]؛
در عصر حضرت مهدی(ع) انسان یک مدّ دانه می کارد و هفتصد مدّ برداشت می کند؛ چنان که مضمون آیه شریفه قرآن است...».
توسعه بهداشت و سلامتی:
از جمله برکات دولت مهدوی(ع)، پیشرفت علم پزشکی و یادگیری مسائل بهداشتی و سلامتی در سطح عموم است. امام باقر(ع) این دستاورد عظیم بشری را در عصر ظهور این گونه تبیین فرموده است:
«مَنْ أَدْرَک قائم أَهْلَ بَیتِی مِنْ ذِی عَاهَةٍ بَرَأَ وَ مِنْ ذِی ضَعْفٍ قَوِی؛[14]
هر بیماری که عصر حضرت قائم(ع) را درک کند، بهبودی خواهد یافت و هرضعیف و ناتوان جسمی در آن زمان نیرومند و قوی خواهد گشت».
تعلیم راهکارهای زندگی بهتر:
در اثر تعلیم روش های نوین زندگی ، هرکس به راحتی زندگی خود را مدیریت خواهد کرد و چشم نیاز به در آمد دیگران نخواهد دوخت . همچنین در دولت کریمه امام عصر(ع) امکانات جهان به طور مساوی بین همه تقسیم خواهد شد و به این جهت نیازمندی در میان نخواهد بود. اطلاع رسانی صحیح و عادلانه ، آموزش راهکارهای مورد نیاز و تقسیم امکانات عمومی، بستر رفاه و آسایش زندگی را فراهم خواهد ساخت.
امام باقر(ع) می فرماید:
«مهدی (عج) امکانات عمومی و اموال بیت المال را میان مردم چنان به تساوی قسمت می کند که دیگر نیازمندی یافت نمی شود تا به او زکات دهد. اصحاب زکات(که باید زکات بپردازند)، اموال خود را به پیش نیازمندان شیعه می آورند و آنان نمی پذیرند. ثروتمندان التماس می کنند و در اطراف خانه آنان می چرخند، ولی آنان از منازل خود بیرون می آیند و می گویند ما دیگر نیازی به درهم های شما نداریم».[15]
اصلاحات فرهنگی اجتماعی
آموزش شیوه های درست و روش های الهی و تغییر فرهنگ های ضد ارزشی و اصلاح رسوم و عادات غلط جامعه، از جمله ثمرات ظهور آن گرامی است. در حقیقت دوران استقرار حکومت مهدوی(ع) همراه با یک انقلاب فرهنگی و اصلاحات اجتماعی واقعی همراه خواهد بود. امام باقر(ع) در این باره می فرماید:
«إِذَا قَامَ الْقَائِمُ(ع) سَارَ إِلَی الْکوفَةِ وَ هَدَمَ بِهَا أَرْبَعَةَ مَسَاجِدَ وَ لَمْ یبْقَ مَسْجِدٌ عَلَی وَجْهِ الْأَرْضِ لَهُ شُرَفٌ إِلَّا هَدَمَهَا وَ جَعَلَهَا جَمَّاءَ وَ وَسَّعَ الطَّرِیقَ الْأَعْظَمَ وَ کسَّرَ کلَّ جَنَاحٍ خَارِجٍ فِی الطَّرِیقِ وَ أَبْطَلَ الْکنُفَ وَ الْمَیازِیبَ إِلَی الطُّرُقَاتِ فَلَا یتْرُک بِدْعَةً إِلَّا أَزَالَهَا وَ لَا سُنَّةً إِلَّا أَقَامَهَا؛[16]
زمانی که امام زمان(ع) قیام می کند، در کوفه چهار مسجد را (که با انگیزه های غیر خدایی ساخته شده اند و مرکز آموزش های باطل شده اند)، تخریب می کند و به طور کلی هر مسجدی که مشرف به خانه های مردم باشد، آن حضرت بناهای مرتفع آن را که به منازل مردم اشراف دارد، از میان بر می دارد. راه های عمومی و جاده های اصلی را توسعه می دهد و هر چیزی را که سدّ راه مردم باشد، خراب می کند. پنجره هایی را که به کوچه باز شود، می بندد. ناودان هایی را که به کوچه ها باشد، از بین می برد. بدعتی نمی ماند، جز اینکه آن را نابود کند و سنتی نمی ماند، جز اینکه برپای دارد».
پی نوشت ها
1. منتخب الأنوارالمضیئة، ص 201، الفصل الثانی عشر، علی نیلی نجفی، نشر خیام، قم، 1401؛ الخرائج و الجرائح، قطب الدین راوندی، ج 2، ص 841، موسسه امام مهدی(ع)، قم، 1409.
2. الغیبة نعمانی، ص238.
3. مستدرک الوسائل، ج 3، ص 369.
4. الکافی، ج 1، ص25؛ کتاب العقل و الجهل، ح10.
5. الخصال، ج 2، ص626؛ بحارالأنوار، ج10، ص104.
6. وسائل الشیعه، ج5، ص121.
7. نهج البلاغه، خطبه 138، (خطبه ملاحم).
8 . الغیبة النعمانی، ص238؛ بحارالأنوار، ج52، ص352.
9. کمال الدین، ج2، ص653؛ بحارالأنوار، ج51، ص36، باب4، صفاته صلوات الله علیه.
10. من لایحضره الفقیه، ج4، ص419.
11. بحارالأنوار، ج36، ص369، باب41، نصوص الرسول.
12. اعلام الوری، ص462 .
13. امام مهدی(ع) از ولادت تا ظهور، ص751.
14. الخرائج والجرائح، ج2، ص839؛ بحارالأنوار، ج 52، ص335.
15. بحارالأنوار، ج52، ص390.
16.وسائل الشیعه، ج25، ص436.
