بسوی ظهور

«انتظار»، یعنى «چشمداشتن» و «چشم به راه بودن»؛ «فَرَج»، به معنای گشایش و رهایی است. «فَرَّجَ الله غَمَّک: خدا تو را از غم، رهایی بخشد.»

انتظار فرج به دو معنا در آموزه ‏هاى دین اسلام به کار رفته است: 1. انتظار به معناى عام؛در این معنا «انتظار فرج» به معنای امید به گشایش از جانب خداوند در همه حوائج، مشکلات و گرفتاری ها زندگی است.

یک مومن چون به قدرت خدا، ایمان دارد، هیچ وقت در زندگی، در هیچ مشکلی، ناامید نیست و در کنار تلاشش برای حل شدن مشکل، منتظر فرج و گشایش از سوی خدا است تا دست قدرت الهی، آن مشکل را حلّ کند.

اهتمام اسلام به این معناى عام از انتظار و امید به آینده تا بدان حد است که امید به فرا رسیدن گشایش از سوى خداوند در زمره برترین اعمال برشمرده شده و از سوى دیگر یأس و ناامیدى از رحمت خداوند از جمله گناهان کبیره به شمار آمده است. قرآن کریم ناامیدى از رحمت خدا و گشایش الهی را از ویژگى ‏هاى کافران برشمرده.

رسول گرامى اسلام صلّى اللّه علیه و آله:

«أفضل العبادة إنتظار الفرج.

برترین عبادت‏ها انتظار فرج است.»(1)

«أفضل جهاد امّتى إنتظار الفرج؛

برترین جهاد امت من، انتظار فرج است.»(2)

4- 1. امام على علیه السّلام، پس از توصیه به طلب رزق در بین طلوع فجر و طلوع خورشید مى‏ فرمایند:

«منتظر فرج باشید و از رحمت خداوند ناامید نشوید. بدرستى که خوشایندترین اعمال نزد خداوند عزّوجلّ، انتظار فرج است، مادامیکه بنده مومن بر آن مداومت داشته باشد.»(3)

2. انتظار به معناى خاص:

چشم به راه بودن ظهور و حکومت منجی عالم بشریت حضرت مهدی عج که صالحان را وارث زمین می سازد و ظالمان را هلاک میکند.

منابع

1.کمال الدین و تمام النعمة، ج‏1، ص: 287.

2. تحف العقول، ص 37.

3. الخصال ؛ ج‏2 ؛ ص616.